Learning expierence – blog 2 – klik voor alle blogs over mijn reis naar Boekarest #grasloopiklearningexperiences
Een van de eerste bezoeken in Boekarest was een psychiatrisch ziekenhuis (Hospital Balaceanca). We kwamen binnen en de muziek stond aan. Een aantal bewoners begroetten ons enthousiast, er werd gedanst en geknuffeld. Een bijzondere ervaring, ik werk al jaren niet meer in de hulpverlening en met deze groep heb ik nog nooit gewerkt. Het enthousiasme was hartverwarmend.
Van zakelijk naar zorg
We werden welkom geheten door de manager, een jonge man van ongeveer 35 jaar, die zijn baan in de zakelijke sector had opgezegd om dit hospital te managen. Hij ging in salaris enorm achteruit, maar hij zei ‘geld is ook niet alles’.
Zijn drijfveer was zijn zus, die leed aan paranoïde schizofrenie.
Deze man heeft enorme indruk op me gemaakt, hij vertelde met ontzettend veel passie en heeft in de jaren die hij er is al vele dingen veranderd.
Zijn drijfveer was zijn zus, die leed aan paranoïde schizofrenie.
Deze man heeft enorme indruk op me gemaakt, hij vertelde met ontzettend veel passie en heeft in de jaren die hij er is al vele dingen veranderd.
Gestopt met alle medicijnen
Ze hebben alle patiënten afgebouwd qua medicijnen naar 0 en van daaruit gekeken wat echt nodig is. Hiermee kunnen ze ook de agressie meer in de hand houden. De isoleercel wordt al 1,5 jaar niet meer gebruikt.
Na ruim 30 jaar weer naar buiten
Er was een man in een rolstoel op de derde verdieping, hij was al meer dan 30 jaar niet meer buiten geweest omdat de lift kapot was. De manager wist niet goed hoe deze te maken, omdat de cliënten hier geen gebruik van mochten maken. Tot hij ergens anders zag dat er met een druppel gewerkt kon worden en hij de lift kon laten maken. Ze zijn direct met een groep naar de bergen gegaan. Deze man toverde een grote glimlach toen Harry vroeg hoe dit voor hem was.
Nooit meer bezoek
In dit ziekenhuis zitten 153 mensen, terwijl er eigenlijk maar 50 horen te zijn. Ze wonen ook met 8 mensen op 1 kamer en ze hebben (bijna) geen persoonlijke spullen. Zelfs op de nachtkastjes stond niks. Van deze 153 mensen komt de familie van ongeveer 40 mensen nog 1 x per maand op bezoek, de rest ontvangt helemaal geen bezoek meer.
Eén grote familie
Verbouwing, alles is keurig geverfd, alles is zeer schoon. Hij heeft tegen de bewoners gezegd dat het echt van hen is. Hiermee is de agressie ook enorm afgenomen.
Al het personeel heeft een glimlach en werkt er al vele jaren. Ze voelen het als 1 grote familie. Alhoewel de omstandigheden bepaald niet goed zijn, is het gevoel op deze plek heel bijzonder en mooi. Ze hebben nog een lange weg te gaan, maar met deze manager zal dit zeker goed komen.
Al het personeel heeft een glimlach en werkt er al vele jaren. Ze voelen het als 1 grote familie. Alhoewel de omstandigheden bepaald niet goed zijn, is het gevoel op deze plek heel bijzonder en mooi. Ze hebben nog een lange weg te gaan, maar met deze manager zal dit zeker goed komen.