Vorige keer had ik het al over keuzestress. Ik vind zoveel leuk om te doen en weet niet waar ik de focus op moet leggen. Vandaag ben ik bezig met mijn website, maar het internet is traag, dus tijd voor iets anders. Maar vervolgens spring ik van de ene taak naar de andere en komt niets af…
Voor een baas werken…
Ik bedacht me net dat voor een baas werken op z’n tijd best lekker is, dan heb je gewoon taken die af moeten. Dan is het duidelijk wat er van je verwacht wordt en kun je doen wat er wordt gevraagd.
Ik moet er niet aan denken om weer voor een baas te werken, de vrijheid die ik nu heb vind ik geweldig. Maar die vrijheid maakt ook dat ik zelf keuzes moet maken. Dat ik moet bepalen waar ik de focus op leg. En ik vind het soms knap lastig om dit te doen. Want wat wil ik delen, waar zitten mijn lezers op te wachten, wat is interessant en wat niet?
Ik blijf alles alleen doen!
Mijn gewoonte is nog steeds om alles zelf te bedenken en te doen. Ik bekijk de statistieken van Facebook, Youtube en mijn websites om te bepalen wat er veel gelezen en bekeken wordt. Maar dan wordt het me nog niet duidelijk wat ik zal gaan doen. En nu ik dit typ realiseer ik me dat mijn uitdaging is om vooral te delen wat ik boeiend en interessant vind. Waar ik tegen aan loop, wat ik lastig vind.
Bij deze dus…
Wat ik lastig vind…
Ik vind het lastig om al mijn keuzes alleen te maken, ik zou graag meer mensen om me heen hebben, die een klankbord voor me kunnen zijn. Waarbij ik mijn ideeën en inspiratie kan delen. Mensen die op eenzelfde manier in het leven staan als ik, die ook vanuit hun gevoel iets neer willen zetten. Die zichzelf durven te laten zien. Misschien wel samen podcasts of video’s opnemen of cursussen geven.
En wat ik nou echt eens moet onthouden..
Ik hoef alleen maar dichtbij mezelf te blijven en mijn eigen weg te delen…