Na de vakantie kijk ik altijd even terug. Wat heeft de vakantie me gebracht, wat heeft het me geleerd. Vaak kom ik terug met nieuwe ideeën en plannen. Ook na de tennisvakantie in Cambridge. Ik had gekozen voor een tennisvakantie in Engeland omdat ik graag mijn Engels wilde verbeteren. Dat is wel een beetje gelukt, maar de tennisleraren waren Italiaans en Spaans, dus ook zij spraken niet zo goed Engels. Ik vind het spannend en verrijkend om alleen op reis te gaan. Zelf beslissen wat en wanneer ik iets kan doen.

Het is altijd goed

Het begon al met het besef dat ik, doordat ik een andere kamer had geboekt, ik het diner en avondprogramma niet had geboekt. Na de eerste teleurstelling, bleek al snel dat ik dit heel fijn vond. Ik kon meestal gewoon mee doen met het programma, maar ik kon ook mijn eigen plan trekken. Ik probeer de laatste tijd mee te gaan met hoe het leven gaat, maar regelmatig wil ik dan toch ingrijpen en zorgen dat het gaat zoals ik wil. Toch is het zoveel fijner om gewoon met de stroom mee te drijven, me te laten dragen. En dan blijkt het altijd goed te zijn.

Ik ben tot meer in staat dan ik denk

Na 1,5 dag tennissen was ik zo ontzettend moe en ik voelde al mijn spieren en had een beetje last van mijn knie. Vijf uur tennis op een dag is wel erg veel, dit had ik me nooit gerealiseerd. Maar daarna was het tempo iets lager en er was een dag met veel regen waardoor we niet konden tennissen. Uiteindelijk toch bijna 25 uur getennist en zonder blessures voltooid. Ik heb me voorgenomen om wat meer te gaan bewegen en niet meer hele dagen achter de computer te zitten…

Gewoon doen

In Nederland wordt ik regelmatig uitgelachen om mijn Engelse uitspraak en woordkeuzes. En terecht, vaak maak ik er zelf ook grapjes over en vergroot ik het een beetje. Maar in Engeland moest ik over mijn drempel heen stappen. Ik had dit al ervaren tijdens mijn vakantie in Torque (zie blog). Maar ik vond het wederom lastig en hoorde mezelf regelmatig fouten maken. Maar de mensen waren zo aardig en hadden veel begrip, dat ik mezelf steeds meer durfde te uiten en het gesprek aanging.  Ik kan mezelf inmiddels redelijk redden, alhoewel ik de verhalen van sommigen niet kon volgen en de typische Engelse humor volg ik ook niet altijd.

Behoefte aan diepgang

Aan het eind van de vakantie merkte ik dat ik graag weer naar huis wilde, ik merk dat ik me toch niet voldoende kan uiten in het Engels en ik mis de echte gesprekken. Ik ben oppervlakkigheid snel zat. En doordat ik regelmatig mijn eigen gang ben gegaan, had ik pas op het eind van de vakantie wat meer gesprekken met de anderen. Dat is dus de keerzijde van mijn eigen ding doen.

Vriendelijkheid doet wonderen

In elke winkel zijn de medewerkers zo ontzettend vriendelijk. Iets wat ik in Nederland nog wel eens mis. Het lijkt of de mensen hier meer plezier hebben in hun werk, misschien worden ze ook zo opgeleid. Ik merk dat ik hier heel blij van word, ook al is het maar een kort gesprekje bij de koffiezaak. Het is zo simpel om te glimlachen en een vraag te stellen en hier kunnen zoveel mooie dingen uit ontstaan. Iets wat ik mee neem en onthoudt.   Ik kijk terug op een heerlijke vakantie, ik houd van vakantie waarin ik actief ben. Dus tijd om weer een nieuwe uitdaging op te zoeken. Dat wordt waarschijnlijk een skivakantie.