Ik luister het boek van Marc de Hond – Licht in de tunnel. Wat inspirerend om te horen hoe hij zijn leven heeft geleefd, positief en krachtig. En hoe oneerlijk wat hij allemaal heeft moeten doormaken.
Ik besef me maar eens te meer dat waar ik soms over klaag, niks is bij wat hij heeft moeten doorstaan.
Het leven doet…
Ondanks zijn dwarslaesie, door een fout in het ziekenhuis, deed hij de dingen die hij wilde. Had hij iets in zijn hoofd, dan ging hij er voor, zo had hij onder andere een internetbedrijf, werkte voor de radio en deed theatershows. Maar het overleven van kanker ging niet, het was een strijd die hij niet kon winnen. Hij schrijft dat hij vindt dat mensen moeten ophouden met zeggen dat iemand ‘de strijd tegen kanker heeft verloren’. Dat impliceert dat je iets verkeerd hebt gedaan. Terwijl het zo is: die ziekte doet nou eenmaal met je wat hij wil. Je moet gewoon geluk hebben dat je behandeling aanslaat.
Het leven is dus niet maakbaar, het leven doet en uiteindelijk hebben we niks in te brengen.
Met de flow meegaan of hard werken?
Is het dan gewoon meegaan met de flow? Of is het toch hard werken om iets te bereiken. Dat is waar ik nu mee worstel. Veel dingen die ik de afgelopen jaren heb ontwikkeld of bedacht lopen niet zoals ik zou willen. Zit ik dan op het verkeerde pad of moet ik harder mijn best doen. Dat harder mijn best doen heb ik nu wel geprobeerd, dus dan kijken hoe ik nog meer mijn flow kan volgen.
Energie volgen
Ik heb me dit jaar voorgenomen om te doen wat ik leuk vind, waar ik energie van krijg. Met mijn Vibe in crisis tour was dit absoluut iets waar ik veel energie van kreeg. Maar nu deze voorbij is, komen er weer kriebels…wat nu?
‘Aan staan’
Laatst bij Spiritime ging het over waar ga je op aan?. Ik ga de komende tijd bewust letten op wanneer ik ‘aan ga’, waar word ik echt blij van, wat geeft me energie. Ik ga mijn blik verbreden, eens kijken of er andere dingen op mijn pad komen. En mezelf bewust blijven dat ik niet nog meer mijn best hoeft te doen.