Gisteren werd ik gebeld door redactrice van de Spits, wat mijn mening is over het vermelden van voedingswaarden per 100 gram of per portie. Lastig om hier zo direct antwoord op te geven. Ik ben van mening dat we door de voedingsindustrie vaak in de maling worden genomen. Er staat dan op een verpakking 0% vet, maar het product bevat veel suiker. Vaak denken mensen dat ze gezond eten, maar in de praktijk blijkt dit tegen te vallen.
Helpt het om dan de voedingswaarde per portie te beschrijven? In sommige gevallen zou dit goed zijn, want het is als consument moeilijk te bepalen wat 100 gram is, dus als er een afbeelding komt van een portie, of hoeveel eetlepels of iets dergelijks dan kan dit voor de consument meer duidelijkheid bieden.Maar een portie is voor iedereen anders, een man heeft meer nodig dan een vrouw en zal dus grotere porties nuttigen.
Etiketten leren lezen
Het kan helpen om je te verdiepen in etiketten en voedingswaarde, maar waar naar mijn idee de oplossing ligt is weer naar je lichaam gaan luisteren. Goed voelen waar je lichaam behoefte aan heeft. Als kind wist je heel goed wanneer je honger had en wanneer het genoeg was. Dit ben je verleerd doordat je eten bent gaan gebruiken voor het verdoven van emoties, bepaalde patronen hebt aangeleerd en omdat eten overal is.
Eten naar behoefte
Wanneer je weer gaat voelen wanneer je honger hebt, ga je als vanzelf gezonder eten. Je gaat ervaren dat je veel meer energie krijgt van bijvoorbeeld een salade dan van een patatje met. Hierdoor zal je vaker gaan kiezen voor gezond. Zonder dat je alle etiketten gaat lezen.Belangrijk is dat je gaat inzien waar jij eten allemaal voor gebruikt, hoe vaak eet je zonder honger?
Geen stoplichtensysteeem
Ik ben niet voor etiketten met een rode, oranje of groene sticker. Hierdoor gaan mensen zich schuldig voelen als je ‘rode’ producten eten, dit maakt dat ze alleen nog maar meer gaan eten.Uiteindelijk is het belangrijk dat mensen geen onderscheid meer maken in ‘fout’ en ‘goed’ voedsel, maar gaan voelen waar ze echt behoefte aan hebben.
Hieronder het stukje dat in de spits is geplaatst (van donderdag 12 augustus 2011).
Een gezonde portie is dus geen hele zak chips
Weten hoeveel je precies ergens van mag eten is lastig. Soms wordt de voedingswaarde op het etiket aangegeven per honderd gram, maar ook vaak per portie. En die porties zijn vaak onrealistisch klein, want wie eet er per keer nu precies vijfentwintig gram chips of vier gram chocola?
Door Fleur Hartel
Lekker op de bank een filmpje kijken met een zak chips, het ultieme gevoel van ontspanning. Je begint met een handje, maar voor de film goed en wel op de helft is, is de zak leeg. Toch maar even op de achterkant kijken hoeveel calorieën er precies inzitten. Een portie is honderdveertig calorieën. Valt mee, zou je denken. Maar in de hele zak moeten acht porties zitten, volgens de fabrikant. En dat is totaal meer dan de helft van het aantal calorieën dat een gemiddelde vrouw per dag nodig heeft! Volgende keer dus vantevoren chipjes tellen.
Die verwarrende weergave op verpakkingen is ook punt van discussie in de Verenigde Staten. The Food and Drug Administration, de Amerikaanse Voedsel en Waren Autoriteit, staat daar al een aantal jaren onder druk om van fabrikanten te eisen dat ze meer realistische portiegroottes op verpakkingen zetten. Vorige week bracht een onafhankelijke wetenschappelijke organisatie, die de voedselveiligheid en gezondheid waarborgt, een lijst naar buiten van welke producten er portiegroottes op de verpakkingen staan die het minst realistisch zijn. Op de lijst staat soep in blik, bakspray, ijs en koffiecreamers. „Mensen interpreteren de porties die genoemd worden vaak op een manier die het beste is voor henzelf en eten meer dan goed is. Het is net als met lijnen, als je juist niet meer dan een bepaalde hoeveelheid van iets mag eten, ga je vaak onbewust meer eten en fabrikanten spelen hier handig op in”, zegt Angèle Bakker, diëtist. Volgens Bakker worden mensen makkelijk op het verkeerde been gezet door de etiketten: „Want wat is precies honderd gram of de hoeveelheid gram van de genoemde portie? Mijn oplossing zou zijn om er een plaatje bij te zetten. Dan kunnen mensen echt zien hoeveel het is. Of een maat, bijvoorbeeld een x aantal lepels.
”Op dit moment is er geen systeem waar fabrikanten zich aan moeten houden en dus mogen ze kleine portiegroottes op de verpakking zetten. Sandra de Jong van de Consumentbond vertelt: „Het blijkt dat er maar wat wordt gedaan. Bij het ene merk chocola is een portie een stukje van vier gram, bij het andere merk is een portie vijfenveertig gram van totaal acht stukjes. Een goede vergelijking doen wordt voor mensen die graag een gezonde keuze maken, erg lastig. Daarnaast is vier gram zo´n onrealistisch kleine hoeveelheid voor een portie dat het voor de consument kan lijken dat hij veel minder caloriën binnenkrijgt dan daadwerkelijk zal gebeuren, omdat het niet waarschijnlijk is dat hij het houdt bij zo´n klein stukje.” Daarom heeft de Consumentenbond zich er hard voor gemaakt dat fabrikanten vanaf dit najaar verplicht zijn om de inhoud weer te geven per honderd gram. Maar dat moet nog officieel vastgesteld worden door het Europees Parlement. De Jong: „Fabrikanten doen het wel al, maar heel beperkt. Als dit vastgesteld wordt, krijgen de fabrikanten krijgen nog vijf jaar om op alle producten de inhoud op deze manier te noemen. Dus het gaat nog wel even duren voordat goed vergelijken van producten mogelijk wordt.”Liever zou de Consumentenbond zien dat het zogenaamde verkeerslichtensysteem ingevoerd wordt, net als in Engeland, waarbij in een oogopslag te zien is of een product veel, matig of weinig suiker, zout of vet bevat. Dat voorstel is afgewezen. De Jong: „We blijven proberen om fabrikanten te overtuigen om dit wel te gebruiken. We hopen dat de EU het alsnog verplicht gaat stellen over een aantal jaren. Wij blijven daar in ieder geval voor strijden.”Voorlopig mogen de fabrikanten dus blijven doen wat ze willen wat betreft de portiegrootte. De Jong: „Blijkbaar is het Europees Parlement door een lobby vanuit de fabrikanten ervan overtuigd dat dit systeem vrijwillig moet kunnen worden toegepast.”
Naast het stoplichtensysteeem zouden gestandaardiseerde porties wellicht een oplossing kunnen bieden. Geen goed plan volgens diëtist Angèle Bakker: „Porties zijn natuurlijk persoonsgebonden. Een man van twee meter mag meer eten dan een vrouw van een meter vijftig.”
© Spits
Wat is jouw mening?