Via Facebook lees ik een artikel over Dirk de Wachter met de titel:
Het leven is niet altijd een feest. Wie dat durft toegeven, heeft een stapje voor
Het grootste probleem zit volgens de systeemtherapeut dan ook in onze focus op geluk. “Met geluk als doel in het leven te stellen, begint de miserie juist. Mensen willen vandaag niet alleen non-stop gelukkig zijn, ze willen ook dat die ervaring steeds dieper en intenser wordt.” Die constante jacht op geluk, zorgt er volgens De Wachter paradoxaal genoeg net voor dat het geluk buiten beeld valt. “Wie zich richt op kicks en genot, verliest zijn zin in het leven. De ervaring van geluk, zit hem net in het ervaren van kleine dingen. In het content zijn met de ‘gewonigheid’ van het leven.” Probeer ook die echter niet uit te vergroten, waarschuwt hij, want dan maak je het opnieuw kapot.
Verbinding met andere mensen is de essentie
Later in het artikel beschrijft de Wachter dat de zin van het leven niet in nastreven van geluk op zich ligt, maar wel in de verbinding die de mens met anderen kan aangaan. “Van leven in pure eenzaamheid worden de meeste mensen onder ons ongelukkig.” De reden hiervoor ligt volgens hem in het hechtingsproces dat elke mens moet ondergaan wanneer hij of zij op de wereld komt. “Wanneer we geboren worden, zijn we zo volstrekt hulpeloos, dat we ons moeten hechten aan een van de zorgenden om ons heen. Het heeft waarschijnlijk met die eerste, noodzakelijke hechting te maken dat we, wanneer we in ons verdere leven dat soort hechting verliezen, ons daar niet goed bij voelen.”
Kwetsbaarheid durven delen
Alleen mensen die zichzelf kwetsbaar laten zijn en dat durven delen, kunnen misschien wel eens gelukkig zijn, zegt de Wachter, hierin wordt de link gelegd met Brene Brown, die veel over kwetsbaarheid heeft geschreven en gesproken. Een onderwerp wat mij aanspreekt en wat ik ook zo lastig vind. Ik houd van mensen die hun kwetsbaarheid durven tonen, die zichzelf helemaal durven te laten zien. Ik voel dat dit mijn uitdaging is, maar ik vind het vaak o zo moeilijk.
Mezelf bewijzen
Ik herken dat er ook in mij een drive zit om te presteren, mezelf te bewijzen, alles uit het leven te halen. En juist die drive belemmert mij vaak om echt te genieten van het hier en nu. Dat deel van mezelf dat kwetsbaar is, het niet weet, zich alleen voelt en niet goed genoeg, dat stop ik het liefste weg. Ik zoek naar plezier en succes en richt me op de dingen die ik fijn vind, maar voel dat het soms niet gaat. Dan is het tijd echt stil te staan, mezelf in de spiegel te bekijken en te accepteren dat het even niet gaat.
Niet zo hard proberen gelukkig te zijn
Het laatste advies neem ik dan ook zeer ter harte. Af en toe nadenken, niet al te efficiënt bezig zijn en vooral niet zo hard proberen gelukkig te zijn!
Alhoewel nadenken mij vaak verder afbrengt van mijn gevoel, dus deze verander ik in regelmatig voelen wat er NU is.
Streef jij naar gelukkig zijn?
Leuk als je reageert.
Bron: Demorgen.be