Er is nog steeds geen eenduidigheid over welke etikettering er moet komen. Consumentenorganisaties blijven pleiten voor het stoplichtsysteem. Een ‘verkeerslichtensysteem‘ moet in één oogopslag aan de hand van groene, oranje en rode bolletjes duidelijke informatie geven over de hoeveelheid verzadigd vet, suiker en zout.
‘De Europese Commissie stelt een ander systeem voor, maar dat is minder begrijpelijk omdat de consument dan alleen ingewikkelde percentages ziet en niet het gemak heeft van een duidelijke kleurcodering’, aldus de bond.
Ik was in eerste instantie niet echt voor de verkeerslichten. Want alles wat verboden wordt of niet mag wordt des te interessanter. We gaan ons vervolgens schuldig voelen omdat we ‘rode’ producten eten, wat tot gevolg heeft dat je nog meer gaat eten.
Mijn mening is dat mensen moeten gaan voelen waar ze behoefte aan hebben, zonder restricties. Als je echt voelt en ervaart wat je lichaam nodig heeft, dan ontdek je dat dit vaak gezond voedsel is, omdat je lichaam hier goed op reageert.
Wanneer je jezelf alles toestaat worden al die ongezonde producten ook veel minder interessant en geef je je lichaam wat het nodig heeft.
Het blijkt ook dat slechts een klein percentage (zo’n 17 %) van de consumenten de informatie over de voedingswaarde bekijken, in de vorm van de dagelijkse voedingsrichtlijn, de ingrediëntenlijst of de voedingswaardetabel. Het meest werd gekeken naar calorieën, vet en suiker.
Maar nu zijn de etiketten onduidelijk om te lezen, dus zal een stoplicht meer duidelijkheid geven. De nadruk zal dan wel veel komen tel liggen op suiker, vet en calorieën. Er zijn meer zaken waar rekening mee moet worden gehouden.
Ik weet dus nog niet goed wat ik van dit ‘verkeerslichtensysteem’ vind.