Deelneemster Licht over Gewicht:
Toen ik gisteravond thuiskwam na de cursus kwam mijn beste vriend Eetbui onverwachts op bezoek. Ik kon hem niet zoveel aanbieden, want ik zorg ervoor dat ik geen snaaivoedsel in huis heb. Eetbui en ik gingen nog even gezellig een filmpje kijken voordat ik naar bed ging. Maar Eetbui wilde daar perse eten bij, “want dat is toch gezellig”. Uiteindelijk vond Eetbui vezelrijke crackers en smeerkaas in mijn keuken en nog een stuk ontbijtkoek en twee kleine eierkoeken. Eetbui en ik deden ons ‘heerlijk’ tegoed aan de gevonden voedingswaren. Ik heb Eetbui er uiteindelijk uitgeschopt toen ik naar bed wilde.
Eetbui als gevolg van perfectionisme
De laatste tijd komt Eetbui wel vaker onuitgenodigd langs. Ik nodig Eetbui weleens uit als ik gestrest ben, als ik getroost wil worden of gewoon als beloning voor een dagje hard werken. Maar Eetbui komt ook wel eens langs zonder dat ik hem heb uitgenodigd. Althans dat dacht ik. Maar toen stond ik vanochtend op de bus te wachten en toen snapte ik opeens dat Eetbui wel was uitgenodigd! Het was letterlijk een open deur waarvan ik niet eens wist dat ie openstond. Ik heb het zelfs weleens eerder opgeschreven, maar nu snap ik het pas!! Het was de schuld van Perfectionisme, mijn andere beste vriendin. Die had Eetbui uitgenodigd.
Wat doet Perfectionisme allemaal?
Perfectionisme is eigenlijk altijd bij me. We zijn bijna onafscheidelijk. Een soort zusjes. Perfectionisme zorgt ervoor dat ik streef naar volmaaktheid op alle gebieden in mijn leven. Perfectionisme houdt vooral van presteren in mijn studie en presteren op sociaal gebied. Perfectionisme stelt zelfs eisen aan mijn emoties. Ik mag niet somber zijn of verdrietig. Want dat past toch helemaal niet in het plaatje? Als ik bijvoorbeeld niet lang of goed genoeg heb gestudeerd, of het gevoel heb dat ik dat liefdesexamen (uit de vorige blogs) moet afleggen of gewoon als ik somber ben of me slecht over mezelf voel, is Perfectionisme zo attent om Eetbui uit te nodigen om me wat afleiding te bezorgen. Perfectionisme wil zo graag dat het goed met me gaat dat ze soms dwangmatige positiviteit aan mij oplegd. Eigenlijk heeft Perfectionisme echt een gloeiende hekel aan Eetbui, maar ze is soms zo ten einde raad, dat ze dan toch maar vraagt of Eetbui het even over wil nemen. Als Eetbui dan weer de deur uit is, is Perfectionisme helemaal in de war. Eetbui heeft mij wel tijdelijk getroost of wat liefde gegeven, maar als Eetbui weg is, wordt Perfectionisme ontzettend kwaad op me! Ze gooit er vaak wat moralisme bij. “Waarom heb je Eetbui toch binnen gelaten? Dat is toch niet gepast? Denk erom dat je dat nooooit meer doet! Zie je wel dat je niks kan? Je kan niet eens het contact met Eetbui verbreken. Wat moeten andere mensen wel niet van je denken? Ik ben teleurgesteld in je.” Jullie zullen we begrijpen dat IK me daardoor niet beter ga voelen. Maar als ik me slecht voel, komt Perfectionisme me weer redden met haar opgelegde optimisme. “Stel je niet zo aan, tuurlijk gaat het wel goed. Kijk eens wat je tot nu toe allemaal goed gedaan hebt?” Maar toch geloof ik haar dan niet echt.
Afscheid nemen van Perfectionisme en Eetbui
Perfectionisme 
en Eetbui zijn al lange tijd goeie vrienden van me, ondanks dat mijn gevoelens ten opzichte van hen ambivalent zijn. Ik kan me echter niet herinneren dat Perfectionisme vroeger met mij samenwoonde en dat Eetbui de buurman was. Perfectionisme en Eetbui hebben steeds meer mijn leven overgenomen en ze proberen zelfs steeds meer te bepalen wie ik ben. Je kan je toch afvragen als Perfectionisme en Eetbui het zo goed met mij voorhebben, dan zouden ze mij toch laten zijn wie ik ben en niet hun vreemde regeltjes en eigen wensen op mij projecteren? Ik zou natuurlijk kunnen zeggen in een vlaag van opgelegd optimisme door Perfectionisme dat het goede vrienden voor me zijn (geweest). En natuurlijk heb ik ze vroeger ook nodig gehad. Maar tegenwoordig merk ik dat we uit elkaar gegroeid zijn. Ik ben ze liever kwijt dan rijk. Ik ben nog steeds de baas in mijn eigen huis. En ik denk dat het tijd wordt dat huisgenoot Perfectionisme en buurman Eetbui hun biezen gaan pakken en naar de andere kant van het land gaan verhuizen.
Nu vraag ik me alleen af hoe ik ze zover krijg dat ze vertrekken, want dat zal niet zonder slag of stoot gaan…