Ik heb net de documentaire De geluksmakelaars gekeken. 
Bijzonder om te zien dat deze jongen in zijn zoektocht naar geluk in een soort depressie terecht komt. En dan begint het zoeken pas echt, want wie kan hem helpen? Hoe kan hij hier uitkomen? En wij mensen hebben de neiging om het geluk buiten onszelf te zoeken. Bij een coach, bij een geliefde, in een slanker lijf of in meer geld. We willen ons goed voelen en af van het vervelende gevoel. Maar is dat de oplossing?
Vriend Janne zegt tegen Wille “Ik vind het fucking veel beter om me klote en kapot te voelen, of bedroefd en stinkend, als ik op dat moment echt zo ben en niet te gaan doen of ik iets anders ben.”
Ik herken bij mezelf ook de neiging om weg te gaan bij negatieve of vervelende gevoelens. Ik wil me liever blij en happy voelen. En het is lastig om echt bij een vervelend gevoel stil te staan. Maar als ik bijvoorbeeld angstig ben en ik ga naar dit gevoel, ik probeer het helemaal te voelen, dan is het eigenlijk niet zo groot, en als snel lost het op. Juist door te vechten tegen dit gevoel, wordt het groter en nog beangstigender.
Het leven gewoon ervaren zoals het komt/is (zoals de vader van Wille zegt), daar word je volgens mij het meest gelukkig van.
Wanneer ben jij gelukkig? Zoek jij naar geluk?
Reageer!