Spiri-time aflevering 6 onder andere over anders zijn, uit de kast komen, vooroordelen, jezelf zijn, van jezelf houden. Deze keer met veel eigen voorbeelden.
Volg ons via Faceook – Spiritime
Luister hieronder naar de podcast / audio van Spiri-time 6
Hieronder de uitgeschreven tekst van Spiri-time 6
Angèle: Kijk, er is al eerder iemand, als dat wij live zijn. Dat vind ik wel top!Kijk!
Rosita: We zijn live nu.
Angèle: Hey Ans, goede dag!
Rosita: Jij dacht, “Ik ben de eerste! kunnen we daar niet meer…
Angèle: Zo, goede morgen. We zijn er weer met Spiri-Time, deze ochtend. Maandagochtend.Waar gaan we het over hebben vandaag, Rosita?
Rosita: Weet je, ik laat… We laten het natuurlijk altijd een beetje gaan ofzo, he?
Angèle: Ja.
Rosita: Ik zit net, voordat ik dit aanklikte, zeg maar, om in die studio te komen, van Be Live, zat ik filmpjes te kijken over mensen die worstelen metuit de kast komen. En dan heb ik het niet over de… Ja, dan heb ik het niet over de… Ja!In wezen heb ik het er ook over, maakt niet uit wat het is!Over lesbisch en hetero. Lesbisch en homo’s. Ik weet nooit hoe ik die groep moet noemen, zonder dat er een negatieve associatie bijhoort. Is ook erg, eigenlijk!
Angèle: Ja, de LGTB en tegenwoordig zijn er nog meer letters. Maar die weet ik niet.
Rosita: Okay, want het is best wel, weet je… Er wordt best nog wel gescholden met homo-dit, homo-dat, dat bijna, als je het woord ‘homo’ noemt, denkt iemand dat je iets negatiefs zegt ofzo. Terwijl voor mij het helemaal geen negatieve associatie is, eigenlijk he.
Angèle: Ja.
Rosita: Goh, nou, waar gaan we het over hebben dan?Waar gaan we het over hebben dan?En het is ook zelf een beetje kijken en ja, ik bedoel, open voor alles natuurlijk. En uit de kast komen, op allerlei vlakken is echt wel een dingetje.En we hebben natuurlijk van de week dat item van Johan Derksen. Ik weet niet of jij voetbal international kijkt.
Angèle: Ik heb wel een stukje gehoord. Kijk ik niet, maar ik heb wel iets gehoord. Maar ik weet niet meer, waar ging het over?
Rosita: Nou, de mensen man zei: “Je moet meer ballen hebben, om uit de kast te komen”.
Angèle: Ohja.
Rosita: En “Je moet maar dit en je moet maar dat”. En iedereen was echt heel erg boos op hem. Wat ik op zich begrijp. Want hij zei het op een manier, dat je denkt: “Dat is helemaal niet aardig”. Want je bent al zo kwetsbaar. Maar eigenlijk, he, ging ik daar eens over nadenken. Eigenlijk heeft hij wel een beetje gelijk.
Angèle: Maar niet in de voetbal wereld.
Rosita: Nee, het moet gewoon stoppen. Dat is gewoon wat nu moet stoppen. En dat is wat hij, volgens mij, bedoelde. Als ik zo een beetje de discussie heb gevolgd. Is wat hij bedoelde: “Laten we toch eens met z’n allen helemaal stoppen met het moeilijk vinden of raar vinden. Laat die jongens gewoon homo zijn”.
Angèle: Ja. Maar dat is ingewikkeld, he. Want ik heb natuurlijk, want ik heb, ik zit natuurlijk in de voetbalwereld en ook in de homowereld. En ik heb echt wel verhalen gehoord van mannen die wel wat mensen kenden ook. Maar daar werd allemaal geadviseerd, “Niet doen, niet vertellen”, want…
Rosita: Ja, maar weet je… Ja, eens, maar nu zegt hij dus eigenlijk het tegenovergestelde, en zegt: “Laten we dan met z’n allen een beweging in gaan zetten. Waardoor we wel uit de kast kunnen komen. Want het is toch belachelijk dat je niet jezelf kan zijn?”
Angèle: Ja.
Rosita: Omdat je voetbalt? Weet je, ik denk juist, in zo’n wereld met zoveel mannen, dat kan toch bijna niet anders, als 50% moet daar gewoon homo van zijn.
Angèle: Nee, niet 50%, hoor!
Rosita: Nou, kan mij het schelen.
Angèle: 10%, maar misschien. Maar het grappige…
Rosita: Nou, ik denk dat je je vergist. Ik denk dat het wel groter is.
Angèle: Nee, dat denk ik niet.
Rosita: We zullen zien.
Angèle: We zullen zien! Ik ben benieuwd!Nee, maar dat is het grappige, want nu in de vrouwenvoetbal natuurlijk, daar is het veel normaler.
Rosita: Je doet bijna alsof het een soort normaal is, he? Als je vrouw bent en je voetbalt, nou, dan ben je lesbisch!
Angèle: Ja, maar dat zeggen we al minder, gelukkig!
Rosita: Ja, maar dat is wel de aanname die gedaan wordt, weet je? En ik denk bijna…Ja, mijn hoofd is daar echt te klein voor, ofzo.
Angèle: Maar maakt het… Nee, natuurlijk maakt het niet uit.
Rosita: Nee, natuurlijk maakt het niet uit!
Angèle: Nee maar, ik denk in de voetbalwereld, in de mannenwereld, is het wel een ingewikkeld iets.
Rosita: Ja, maar dat zou dus niet hoeven. Dus dan moet wel iemand rare dingen zeggen, omdat we erop rekenen. Dus ik geloof, dat die Johan Derckx echt wel iets in de gang heeft gezet, met z’n rare…Ja, denk ik wel. Hij heeft het echt wel raar verwoord en had het helemaal anders moeten doen. Maar ik denk dat daar wel iets gaat gebeuren. We zullen het zien over een paar jaar. Als we het mee mogen maken.
Angèle: Ja, maar toch zijn al die…Hij zegt het nu, maar dat wordt nog steeds veel geadviseerd, “Doe maar niet, want ook in het buitenland bijvoorbeeld, als je een carrière wilt in het buitenland, nou, we zijn niet allemaal zo vrij als in Nederland. Dus hou je mond maar want dat is beter”.
Rosita: Ja, maar dat vind ik dus erg. Dan zou ik persoonlijk…Ik hoef niet met dat bijltje te hakken, dus ik kan er ook niet over oordelen, hoe dat voelt.Maar ik zou liever dan in Nederland blijven en niet meer voetballen, dan dat ik mezelf zou verloochenen.En dat m’n kinderen dus ook vertellen, en de kinderen en de generatie die er daarna komen, dus ook vertellen: “Lieg maar, want dan heb je het makkelijker in de wereld”.
Angèle: Ja.
Rosita: Waar liggen je kinderen dan in hemelsnaam?
Angèle: Ja.Ja maar ja, we hebben het natuurlijk in Nederland echt wel super makkelijk, in principe. Terwijl het hier ook nog niet zo veel bekend is.
Rosita: Nee, en ga maar SaudiArabië en weet je, dat is een heel ander verhaal natuurlijk. Of naar een heleboel andere landen waar het een heel verhaal is.
Angèle: Ja.
Rosita: Maar ik weet niet, of wij in Nederland wel zo vrij zijn, of dat we in het leven zo vrij zijn, maar goed. Dat is…
Angèle: Daar ben ik het wel mee eens, hoor, maar ik denk dat inderdaad, wat je zei van tevoren, want het gaat volgens mij over echt jezelf kunnen zijn ofzo. En dat je daar altijd een beetje het gevoel hebt: als je anders bent, dan mag het niet misschien. Of vind je het misschien zelf wel ingewikkeld.
Rosita: Ja, want waar ligt die nou?
Angèle: Weet ik niet.
Rosita: Is ook wel ingewikkeld. Ja, dat weet ik ook niet.Is het nou zo dat, vind ik het nou ingewikkeld? Of vindt een ander het nou ingewikkeld? Word ik er ongemakkelijk van, als iemand lesbisch is? Of wordt het voor de ander ingewikkeld omdat het zo is?
Angèle: Nou, ik denk wel, dat het… Ik val op vrouwen, dat weet jij volgens mij wel?
Rosita: Ja, ik weet het! Misschien weten de mensen het niet, maar bij deze…
Angèle: Ik ben uit de Facebook-kast! Volgens mij was ik daar al lang!Maar toen ik stageliep, toen was ik zelf gewoon nog hetero. En toen had ik twee collega’s, die allebei lesbisch waren. Of zijn.En de ene was er heel open en makkelijk over. En de andere was er toch ook wel een beetje geheimzinnig over, ofzo. En dan doet dus iets. Want doordat je er zelf geheimzinnig over bent, gaat de ander er ook een beetje voorzichtig mee om, ofzo.
Rosita: Ja, maar dat is denk ik wel de clou. Weet je, dit is totaal anders he, niet met elkaar te vergelijken. Maar ik heb bijvoorbeeld een Marokkaanse man. En we zijn nu dertig jaar bij elkaar en ik weet nog dat in het begin, dat mensen nog net niet aan me vroegen of ik gezag heb bijvoorbeeld, of dat hij wel Nederlands of dat ik dacht: “Huh? Oh, wacht eens even…” Dus mensen, als je dus op de één of andere manier één doelgroep met iets raars. En dat is denk ik met alles he. Dat is met mediumschap zo. Dat is met spiritualiteit zo.
Angèle: Ja.
Rosita: Dat is toch bizar, eigenlijk.
Angèle: Ik zit live, hoor! Live ben ik. Kan je niet even wachten?Ik ben live.Maar… Nee, daar gaat het dus om, dat mensen een bepaald beeld hebben. Maar het is dus aan jou, om dat beeld te doorbreken.
Rosita: Ja, maar dat bedoel ik. Weet je, is het dan niet zo, dat je…Want het is maar net, hoe je ermee omgaat, ofzo.Het is best een boeiend onderwerp. En best groot ook eigenlijk.
Angèle: Ja.
Rosita: Want, op het moment dat je…Want waar ligt die nou? Ligt het nou bij jezelf of bij je omgeving?Ik weet soms wel, ik heb natuurlijk op vele vlakken, raak ik rare thema’s. Ik ben én spiritueel. Ik ben medium.
Angèle: Én je hebt een Marokkaan.
Rosita: En ik ben met een Marokkaan getrouwd. Ik ben ook nog een stukje half Grieks.Ik ben een zootje, eigenlijk, heb ik er van gemaakt.
Angèle: Wat een zootje.
Rosita: Nee, maar weet je, en ik heb… En homo’s en lesbiennes vind ik echt hartstikke normaal.
Angèle: Dat is ook raar.
Rosita: Wat een raar mens ben ik.
Angèle: Nou, maar het is zo, dat ik…Laatst was ik op vakantie met zo’n vrouwengroep en toen zei iemand van: “Nou, maar waarom wil je nou per se apart ofzo, he. Met vrouwen? Want het kan toch allemaal door elkaar?” Nou, ben ik ook helemaal fijn. Maar ik zei: “het is ook wel fijn, om eens een keer niet de minderheid te zijn”.Dat dus, het lesbisch-zijn is normaal ofzo. En dan dacht ik: “Ohja, dat vind ik wel grappig”. Omdat, ik ben altijd de uitzondering ofzo. En dan heel vaak krijg ik nog gevraagd: “Oh, heb je man en kinderen?” Weet je? Het is toch iets…
Rosita: Ja, maar dat is dus gewoon maatschappelijk verantwoord gedrag, ofzo.Maar mensen kijken, kijken mensen nog steeds er vanop als je dan zegt van: “Nee, ik val op vrouwen”?
Angèle: Nou, het is… Nou, ja, soms zeggen ze wel eens bijvoorbeeld van…Als ik bijvoorbeeld eens iets van een reading of een ding of iets of desnoods bij een dokter of… Dat ze dan zeggen: “Oh je partner…”, ik zeg altijd partner. Maar dan zeggen ze bijvoorbeeld “hij” of “je man” of… En dan zeg ik: “Nou, nee, vrouw!”. “Oh, oh”, dan schrikken ze een beetje.
Rosita: Maar schrikken ze dan… Ik denk dat ze niet schrikken van het feit dat jij op vrouwen valt. Maar het feit dat zij iets fout hebben gedaan.
Angèle: Ja!Dat denk ik wel, ja.Dus daarin merk je wel, dat het nog wel het normale stuk is, ofzo.
Rosita: Ja, maar je ziet het toch ook niet aan de buitenkant?
Angèle: Nee.
Rosita: Weet je, die tijd hebben we toch wel gehad?De jaren 70 ofzo, in de jaren 80 had je een hele beweging met van die duimbroeken!Weet je het gewoon. Is toch makkelijk, dan weet je het gewoon!
Angèle: Dan weet je het gewoon, ja.Nee, dat is wel…
Rosita: Het duidelijk maken, daar houden we van.
Angèle: Ja.Even kijken, hoor.Ans zegt: “Weet je nog het antwoord, Rosita op de vraag aan Daniel: Als je in een verkeerd lichaam zit als ziel, het is aan hen om de mensen te laten zien wat het is om in liefde te leven”.
Rosita: Iemand vroeg, Daniel is bijvoorbeeld een deel is een vriend, een ongeziene vriend, dus iemand die je niet ziet bij leven van een transmedium, een fysiek medium Scot Milligan. En die kan je vragen en antwoorden question & answer .En iemand vroeg: “Hoe kijkt de spirituele wereld naar mensen die in een verkeerd lichaam geboren zijn en dus een ander lijf willen en omdat die mogelijkheid er nu is met operaties, hoe kijkt de wereld daarnaar?” En toen zei hij: “Maakt niet uit, wat je nu doet. Je gaat gewoon liefde geven en als dat dus jouw pad is, om die onvoorwaardelijke liefde te geven, dan maakt het niet uit in welk lichaam het gegeven wordt of…” Hoe zeg je dat? “…gedaan wordt”. Het is vaak een zoektocht, een interne zoektocht van diegene en dan leidt dit soms daarheen, en dit soms daarheen. Dus eigenlijk gaat daar geen mening over en dat vind ik nog steeds… Dat vind ik het leukst!
Angèle: Ja.
Rosita: Dat de spirituele wereld meningloos kan zijn.
Angèle: Ja, mooi.
Rosita: En wij doen dat niet, ofzo. He?
Angèle: Nee, precies, ja.Tijnie zegt: “Het respect naar elk ander is toch het belangrijkste en het accepteren van de ander zoals zij/hij is toch het leukste aan de ander?”
Rosita: Ja! Volledig mee eens. Maar ja, dat zeggen wij.
Angèle: Ja, dat zeggen wij. Maar dat is nog helemaal niet zo, ofzo.
Rosita: Niet overal nee, en dat is wat jij zegt, he. Dat jij met vrouwen reizen gaat dan. Want dan denk ik, mijn hoofd doet dan het volgende, dan denk ik: “Oh, is dat dan alleen omdat je lesbisch bent? Want ik zou dus echt zo blond zijn en denken: “Oh leuk, vrouwenreis!”Weet je?
Angèle: Je mag mee, hoor!
Rosita: Nee, dat weet ik wel! Maar het is dan grappig, want dan denk ik: “Oh, ja dat kan natuurlijk ook gewoon!”Dat is net als mediumschap. Bijvoorbeeld de kunst van mediumschap, die gelijkgestemdheid, dan begrijp ik helemaal wat jij daarmee bedoelt.Weet je, dat je niets hoeft uit te leggen: “Ik ben medium”, dat mensen denken: “Dat is raar”.Zie jij dat niet bij mij?
Angèle: Ja, precies!
Rosita: En daar is het gewoon, de meerderheid van de wereld, iedereen is daar gewoon medium, weet je?
Angèle: Ja.Dus dat is die ja, gelijkgestemde, die zoek je dan toch een soort van op, ofzo.Terwijl sommige mensen zeggen: “Ja, jullie scheiden je af” of “Waarom moet dat nou apart?”
Rosita: Ja. Weet ik ook niet waarom dat moet.Ik denk niet dat het per se apart hoeft, maar ik denk wel, dat het hetzelfde is met als je niet van voetbal houdt, dan ga je ook niet naar een voetbal-clinic.
Angèle: Nee.
Rosita: Nee, dus dan scheiden voetballers zich ook af, weet je? Ik denk dat het een beetje een manier is om te zeggen: “Ik begrijp eigenlijk niet zo goed wat jullie doen”.
Angèle: Ja.
Rosita: Mensen reageren vanuit een kader ofzo. Dat ze maar iets zeggen, om iedereen maar na te praten, ofzo. We zijn een soort repeterende apen ofzo, met z’n allen.
Angèle: Ja. Maar is het dan ook zo, zou je dan als medium, of als lesbisch, harder moeten roepen dat je er bent zodat mensen dat meer snappen?
Rosita: Ja. Ik vind van wel. Maar ja.Je weet dat ik daar een rare in ben. Ik ben van doorbreken van patronen en doorbreken van…Weet je, ik worstel… Als je ermee worstelt, snap ik het, he. Maar vindt dan iemand om die onzekerheden weg te krijgen. En zeg gewoon, dat je op vrouwen valt, als je daar behoefte voor voelt.
Angèle: Ja.
Rosita: Weet je, als ik een filmpje… Stel je voor, dat ik op vrouwen zou vallen, en ik ga een filmpje maken.Ik denk dat ik dat dan wel zou benoemen. Als het dus op welke manier dan ook is.
Angèle: Ja.
Rosita: Maar het grappige is, dat ik dan niet de behoefte voel, om te zeggen dat ik op mannen val!
Angèle: Ja! Dat is grappig, he?
Rosita: Ja. Dat is ook raar.
Angèle: Want dat is het bijzondere, dat ik denk: “Ja, het voelt als uitzondering” en ik moest tegen m’n ouders vertellen: “Ik ben lesbisch”. En jij hebt niet tegen je ouders hoeven te vertellen: “Goh, ik ben hetero”.
Rosita: Nou, ik heb wel tegen m’n ouders moeten vertellen dat ik met een Marokkaan samen wil zijn!
Angèle: Dat is waar! Dat is ook wat, ja!
Rosita: Maar…En weet je, het is niet voor mij…Ja, ik weet het niet, ik vraag m’n kinderen. En misschien ben ik wel een rare ofzo. Ik vraag gewoon regelmatig aan m’n kinderen: “Heb je al eens gezoend, heb je al eens weet-ik-veel-wat gedaan? Doe je dat dan met mannen of doe je dat dan met vrouwen?” Waarom niet?
Angèle: Ja, dat is leuk he…
Rosita: Ja, iedereen zegt: “Je weet het van je kinderen”. Nee, ik weet het niet, of ik dat weet. Ik weet niet of dat beschreven staat op hun voorhoofd ofzo. Ik denk dat dat ook… Ik kan toch ook verliefd worden, ofzo? Terwijl ik dat helemaal niet verwacht had. Ik zie ook wel vriendinnen die echt hartstikke hetero zijn, zeg maar even. En die verliefd worden op een vrouw. Ik geloof dat dat wel kan, ofzo.
Angèle: Ja.Cindy zegt… Ik zie alle opmerkingen, maar sommigen laat ik niet voorbijkomen omdat het een beetje afleidend is in het gesprek, maar ik vind het superleuk dat jullie reageren. Oh, ik wilde deze even doen:”Alles begint bij van jezelf houden! Dat is het begin van alles”.
Rosita: Zo mee eens, Cindy! Maar ja, weet je, dan is de volgende vraag, dus als je van jezelf houdt en je je accepteert.Moet je dan wel of niet, weet je…Ik denk, als ik heel eerlijk ben, dat het vertellen van lesbisch, homo’s, medium, voetballen, kan mij het schelen wat. Dat het wel iets openbreekt voor de volgende generatie.
Angèle: Ja.
Rosita: Weet je, net als vrouwen… Ik weet even niet, 1979 of 1980 was die vrouwenbeweging waarin bh’s los, weet ik het allemaal op de dam, nou je zou het na kunnen zoeken wanneer het was.Maar 1975 he, waren vrouwen niet gemachtigd om naar school te gaan.
Angèle: Ja?
Rosita: Hadden we altijd onze mond moeten houden?
Angèle: Ja.
Rosita: Of moeten we juist gaan schreeuwen: “Vrouwen mogen er ook zijn, mogen ook geld verdienen, we hoeven niet in een achterdeurtje te zitten”.Ja, ik denk dat het belangrijk is, dat we wel blijven roepen. Dat als je ervoor staat, dat ik zo… Kijk, als je het niet voelt, dan voel je het niet. Maar als je er voor staat, dan vind ik wel… En je hebt een positie waarin je een stem hebt. Gebruik die stem dan vooral.
Angèle: Nou ja, ik weet dan bijvoorbeeld, ik zat in het onderwijs en dat was een speciaal onderwijs. Dus ik, op een gegeven moment had ik een vriendinnetje en het was nooit zo, dus het kwam niet echt ter sprake en op een gegeven moment vroeg een leerlinge van me: “Angèle…” Ik weet niet eens, hoe het was en toen zei ik: “Ik heb een vriendin”. Nou, dat was echt in de pauze, en de hele school ging het door!
Rosita: “Juffrouw Angele heeft een vriendin!”
Angèle: Toen riep er eentje heel hard: “Angèle, ben jij pot?”Toen zei ik: “Nou, als je wat wil vragen, kom je netjes na de pauze naar mij toe. Dan geef ik antwoord”.Dus die kwam ook netjes, ik heb uitgelegd, allemaal prima. En later was er ook zo’n Marokkaans jochie, die zei: “Ik wil wat vragen, maar dan moet je niet boos worden”, ofzo. Ik dacht: Nou, dan weet ik al waarover het gaat, natuurlijk. En jaja: “Heb je een vriendinnetje?” “Ja”, en dan moest hij heel hard lachen. En ik zei: “Nou, ik snap dat je dat misschien vreemd vindt of raar vindt, maar ik ben niet anders dan gisteren, weet je?” En ik voelde heel erg dat ik een soort voorbeeld moest zijn, ofzo. Maar dat gebeurde heel veel, ook met een collega die opeens allemaal van die leerlingen in de klas kreeg, die het allemaal over mij hadden.En ze wist niet zo goed wat ze daarmee moest. Dus die zei ook zo: “Nou, als ze maar niet verliefd wordt op mij”, ofzo. Zo een rare opmerking.
Rosita: Ja! Dat is dat… Dat is hetzelfde als alle…Laatst was er ook zo een discussie: “Als ze maar met de poten van me afblijven!”, was over een homo, dacht ik: “Okay, dus als mensen denken dat je, dus als je op mannen valt, dat je op alle mannen valt!”
Angèle: Alle mannen, ja!Nee, maar denk ik wel, dan gebeurt er van alles, en daar moet je wel mee om kunnen gaan. Dus dat was wel best heftig even. En ik vond het ook wel leuk, dus ik kon dat wel. Maar ik kan me ook voorstellen, dat sommige mensen kiezen: “Wauw, ik hoef die heftigheid allemaal niet”.
Rosita: Ja!Maar heb je dan zicht-positie? Dus ben je vrouw, en je bent zichtbaar, dan denk ik wel, dat als je het aankan, dat je het moet gebruiken. Want, weet je, neem nou bijvoorbeeld, als we even over Marokkanen of de moslimgemeenschap, laten we het zo benoemen. Dan is er natuurlijk ook nog wat te leren daar in openheid en weet je, als je daar valt op mannen of vrouwen, heb je echt wel een probleem.
Angèle: Ja.
Rosita: Weet je, zonder te bagatelliseren maar ik denk wel, dat als je dan een stem hebt, en je bent… Nemen we de politiek bent en je hebt zo een rol, ga alsjeblieft doorbreken, want het is de enige manier waarop we ergens een begin kunnen maken.
Angèle: Ja. Deze was nog van het anders-zijn: “Maar bevestig je daarmee niet ‘anders’ zijn? Ik zou net zeggen: Ik val op mensen en toevallig ben ik hetero”.
Rosita: Ja, dat kan. Maar het ‘anders’ zijn, is dat zo erg dan? Want natuurlijk zijn we niet anders. Maar we zijn wel allemaal verschillend.
Angèle: Ik wou zeggen: We zijn allemaal eigenlijk anders.
Rosita: Ja, weet je, jij bent mij niet en ik ben jou niet en ik denk dat daar… Maar dat is mijn persoon, he. Ik ben van mening, dat je dingen moet benoemen en niet moet… Je moet het normaal maken.
Angèle: Ja.
Rosita: Als ik dan inderdaad tegen mijn kinderen zeg: Waar val je op? “Helemaal mee eens, ervoor staan wat je van binnen zo sterk voelt, zo maak je ook ruimte voor de ander”. Nou, Cindy, ben ik echt helemaal mee eens, weet je?Ook al is het moeilijk, he? Hoe weet je dat naar buiten treden en dat gevoel van anders zijn en niet anders willen zijn is natuurlijk ook wel echt een dingetje.
Angèle: Ja. Maar het is, ik bedoel, want voor mij is het ook makkelijk, mijn ouders vonden het ook niet heel erg leuk. Maar als je zegt, binnen de Marokkaanse cultuur, als je weet…Dan is het een ander verhaal.
Rosita: Ja, en dat daar ook wel een grote mening over is, weet je? Ik weet ook een beetje iets van het geloof, maar daar wil ik even niet teveel verder op ingaan, gewoon omdat ik er niet genoeg van weet. Maar dat het echt wel, weet je, ook daar echt die communie zeg maar, die maakt echt die moslimgemeenschap en dat is niet alleen in de Marokkaanse, in de moslimgemeenschap in het algemeen is dat echt wel een dingetje. En gelukkig zijn er een paar… Ik weet bijvoorbeeld politica die op het moment niet, die liggen een beetje onder vuur. Maar die breekt echt door. Die zegt ook: Weet je, moslims moeten samen. Homo’s moeten toegestaan worden. En ja, weet je, zo’n top wijf en zij breekt dat zo door en ze draagt een hoofddoek. Weet je, alle…Alles waarop gezeken wordt, zeg maar, daar is zij een voor… Daar zie je aan haar, alleen ze is echt een voorloper in dit soort dingen. En die moeten gewoon gevolgd worden.
Angèle: Ja.Ja, want dat was… Dan gaat het over geloof. Maar dat is heel grappig, want daar zei je iets over. En ik had ook net ook op de fiets hierheen, had ik ook een stukje dat iemand zei van dat gaat over geloof, en dan niet per se over kerkelijk geloof. Maar dat je dus zelf ergens in gelooft.
Rosita: Ja, ben ik helemaal mee eens.
Angèle: En dat je van daaruit dus bekijkt, he.Hij had iets gedaan met de 4-hour work week. Dus de 4-uurige werkweek. En hij had die helemaal uitgebouwd en dat lukte nu, ofzo. Dus hij zei: Ik las dat boek en ik geloofde gewoon dat er iets in zat, ofzo. Dus dan wou ik het experimenteren en het uitzoeken en dan dacht ik, daar zit het volgens mij in, dat je ergens een geloof hebt, dit is de goede weg of dit is wat ik te doen heb.
Rosita: Ja. En daar ook voor gaan, he? Wie is dan de volgende, ofzo. Eerst moet ik geloven en dan moet je het zeker weten en dan kan het pas, ofzo.
Angèle: Ja. En nog een ding:”Mijn jongste lid op school: Iedereen is anders en dat mag! Mooi, zeggen we vaak hier tegen elkaar. Belangrijk om ook aan de kinderen mee te geven”. Ja.
Rosita: Volledig mee eens!
Angèle: Ja, op school zouden ze dus… Maar ik denk wel, dat het meer gebeurt.In de vroegere boekjes was het altijd maar “Mama en papa”. Ik geloof wel, dat er een vrouw inkomt.
Rosita: Weet je, we zijn gewoon nu in een tijd, waarin heel veel verandert. En dat betekent ook, dat heel veel weerstand in komen. En we kunnen niet alles in één jaar opluchten. Weet je, we hebben gewoon soms tijd nodig. Maar ja, we zijn Nederlanders die altijd in haast zijn en alles direct moeten.Maar ja, we zijn in dat geval denk ik een voorloper van vele. We hebben het ook moeilijk genoeg, weet je?
Angèle: Ja.
Rosita: We waren wel, volgens mij, zelfs de eersten.Dit dat goedkeurden.
Angèle: Ja, wel de eersten volgens mij. Officieel ja, want dat was ergens anders wel een soort geregistreerd partnerschap. Nederland was wel de eerste.Maar het is soms ook, dat ik bijvoorbeeld in de Marokkaanse gemeenschap als jonge Marokkaanse homo’s of… Dan zie ik wel zo documentaires en dan denk ik: “Oh, ik zou het zo fijn vinden, als dat verandert”, ofzo, dat je een soort…Maar dat is sowieso met meningsverschillen, dat ik graag… Ik denk altijd: Ohja, iedereen denkt net als ik. Maar dan opeens ontdek ik dan dat het helemaal niet zo is.
Rosita: Hier heb je bubbel stapt en dan denk je oh…
Angèle: Maar ik heb dan wel altijd de neiging dat ik dus, nu minder dan vroeger, maar om een soort van te overtuigen.
Rosita: Ja, maar dat moet je niet doen, want dat heeft geen zin. En ik denk namelijk, dat het geen zin heeft, dat je als buitenstaander in een groep gaat zitten overtuigen. Dat heeft geen zin. Je moet juist als insider, zeg maar, naar buiten. Je moet het naar buiten zeggen. Dat is de enige manier hoe dat werkt.En hoe gek het ook klinkt, weet je, ik neem eerder iets aan van iemand die ik vertrouw, dan dat ik iets aanneem van iemand waarvan ik denk: Nou, ik weet niet wat jij nou bent.Weet je, dus het werkt volgens mij op alle vlakken zo. Volgens mij, als je iemand vertrouwt en iemand het hoog heeft zitten en diegene zegt iets, ik denk dat dat beter aankomt. Als je een stem hebt, en je wil spreken, spreek gewoon. Hou nooit, op welke manier dan ook, dim nooit daar je licht in. Want voor je het weet, is je licht echt gedimd en kan je niet meer spreken.
Angèle: Ja. Want dat heb jij natuurlijk ook meegemaakt met het stuk ‘mediumschap’ en dergelijke, dat mensen denken: Nou, wat is dat toch? Ik geloof het allemaal niet, het klopt niet.Jij hebt geen neiging om dan te overtuigen?
Rosita: Niet meer.
Angèle: Maar heb je wel gehad?
Rosita: Ja, maar dat werkte gewoon niet. Weet je, dan… Ja, maar je weet zeker… Ik geloof er niet in, ik weet het zeker. En dan zie je wel mensen die stijgen, weet je, of mensen in je omgeving. Maar het grappige is, dat als je standvastig blijft en er gewoon in blijft geloven en eigenlijk het woord ‘overtuigen’ is dan niet goed, maar wel laat zien, wat het is. Zonder daar heel erg direct in de aanval mee te treden, ofzo. Maar gewoon in de openheid daarin te blijven. En dan merk je wel, dat mensen het aannemen. En niet iedereen hoeft erin te geloven, natuurlijk ook. Of niet iedereen hoeft te volgen. Maar in ieder geval denk ik, vooral mensen die een grote mening hebben, onderzoeken eerst voordat je er iets van zegt.Ja, zo zit ik vaak heel erg in het leven. Ik wil dat onderzoeken, voordat ik iets uit mijn mond gooi, zeg maar.
Angèle: Hebben we dan niet de neiging om te zeggen: Nou ik geef je even een reading en dan sla je steil achterover en anders geloof je het niet?Nee?
Rosita: Maar dan moet ik mezelf in ieder geval overtuigen en nee, daar doe ik echt alle facetten mee tekort, vind ik zelf.Dan doe ik het talent mee tekort en denk dat het daarmee niet bedoeld om andere mensen te overtuigen en daar doe ik die mensen mee tekort want in deze geloven ze me niet, dus waarom zou ik ze overtuigen?Maar daar doe ik ook de spirituele wereld mee tekort.
Angèle: Ja.Dus dan is het meer… Ja, ik denk altijd, het zou zo fijn zijn als iedereen wat meer begrip heeft, ofzo.
Rosita: Ja!
Angèle: Ja, dus het zou zo fijn zijn, als iedereen denkt zoals wij.
Rosita: Ja. Misschien zeggen anderen dat ook wel.
Angèle: Ja, dat is ook waar. Ja.
Rosita: Weet je, als je nou echt een geloof had, dat jouw weg de weg is, en daar hoort moorden, of daar hoort weet-ik-veel-wat bij, dan denk ik ook dat het gaat over…Weet je, dan denk je ook dat je goed doet.
Angèle: Als je iets anders denkt.
Rosita: Ja!Je denkt altijd, als het vanuit jouw kader klopt, dan denk je altijd, dat je iets goed doet.
Angèle: Ja.
Rosita: En de kunst is, om daar dus niet van te vinden ofzo.
Angèle: Ja.
Rosita: Wat een rare gesprekken voor de maandagochtend!
Angèle: Nou, Ans zei: “Dat zou mooi zijn!”, als iedereen dacht zoals wij, ja dat zou echt helemaal leuk zijn!
Rosita: Het is een hele rare wereld, dit!
Angèle: Ja, dat is zo!Het was een vraag, die ik ergens voorbij kwam; Als je een relatie met jezelf zou kunnen hebben, zou je het uithouden?
Rosita: Nee.
Angèle: Nee?
Rosita: Nee.
Angèle: Waarom niet?
Rosita: Ik heb liever iemand anders dan mezelf! Dan kan ik tenminste ergens op zeiken, nee, ik zou helemaal gek van mezelf worden.
Angèle: Ja? Ik zou het best leuk vinden!
Rosita: Met jezelf?
Angèle: Ja!Wel een beetje druk, hoor.
Rosita: Maar er moet toch altijd een tegenhanger zijn. Weet je, en dan bedoelen ze waarschijnlijk precies zoals jij, he?
Angèle: Ja, dat is waar, ja.En zie je dan, als je dan…De dingen die je tegenkomt op een dag en de mensen die je tegenkomt, zie je dat altijd als een soort spiegel? Zeggen die altijd iets over jou, als je sommige dingen tegenkomt? Of is het soms toeval?
Rosita: Nou, wat bedoel je dan?
Angèle: Nou, als je bijvoorbeeld een gedoetje met iemand krijgt, of je… even denken…Of juist iets heel liefdevol of heel… Ik kan ook, ik kan soms bedenken, dat als ik ’s ochtends een beetje lekker in de dag ga, ofzo. Dan kom ik opeens allemaal leuke dingen tegen, dan zeggen mensen ‘Hallo’ tegen me enzovoort. Nou ja, hetzelfde, als je een chagrijnige dag hebt, kom je allemaal chagrijnige mensen tegen.Dus ik zie vaak m’n omgeving als een soort spiegel, ofzo.Snap je, hoe ik het bedoel?
Rosita: Ja, wat was je vraag daarop ook weer?Nou, weet ik geloof ik niet. Zie ik het ook zo? Ik ben er geloof ik niet zo mee bezig. Want ik ben wel…Dat is wel zo, waar je zelf mee loopt, dat kom je tegen. En dan bedoel ik, dat waarin toen ik zwanger was, kwam je alleen zwangere vrouwen tegen. Als je kinderen in de puberteit zitten dan kom je alleen maar mensen tegen, die in de puberteit zitten. Maar ik geloof ook wel dat je dat aantrekt, dat bedoel je?
Angèle: Ja.
Rosita: Is dat dan een spiegel?Ja, dat weet ik niet eigenlijk. Ik geloof wel, dat de dingen die je voorgeschoteld krijgt, mogelijkheden zijn om op een bepaalde manier te ontwikkelen.Maar of er perse mensen zijn, die ik op een dag tegenkom, daar heb ik nooit over nagedacht. Ik zal er eens op letten.
Angèle: Goede vraag, echt goede vraag. Nouja, ik denk, dat ook bijvoorbeeld met een relatie, dat de dingen waar ik tegenaan loop, daar kan ik precies zien: Ohja, dat is mijn punt. Dat is mijn pijn punt, ofzo.Ja?
Rosita: Ja, dat zie ik ook wel zo. Alleen, ik hoef niet altijd pijn.
Angèle: Ja, dat is met de mani-feest-tatie week natuurlijk, dat die focus op “Wat wil je dan op je pad”?Dus dan ga je het een soort ‘sturen’, ofzo.
Rosita: Ja.Ja, nou weet je, als je nou eens heel klein begint en niet gaat sturen, maar blokkades van je weg gaat houden.
Angèle: Blokkades van je weg houdt?
Rosita: Dus, weet je, we hebben het over je pad vinden en spiegel en weet ik het allemaal. Want volgens mij gaat het juist heel erg over tot bij jezelf komen. En echt al die blokkades weg houden.En dat kan natuurlijk nooit helemaal, maar volgens mij is dat dan precies hoe je moet leven. En dan kom je inderdaad wel dingen tegen, die je wel hebt uitgedacht om hoe je naar jezelf moet kijken.Maar ik weet niet, of dat nou perse een spiegel voor me zijn. Ik weet wel, dat ik soms naar de uitdaging ligt, dat je dat dan bedoelt? Dan begrijp ik je wel.
Angèle: Ja.
Rosita: Ja, dat zie ik dan ook, in de uitdaging.
Angèle: Ik kom heel veel dingen tegen, dat ik mezelf niet goed genoeg vind.
Rosita: Ohja.
Angèle: Dus dat zie ik dan in mensen terug, dat zie in mijn bedrijf opzetten terug. Dat zie ik… Dus daar word ik best wel in gespiegeld, noem ik het dan.En dat wordt nu steeds beter, omdat ik steeds meer, als we het dan over die zelfliefde hebben die voorbij kwam, denk ik: Ja, die wordt steeds groter, dus dan wordt het makkelijker.
Rosita: Ja.Ja, ik denk dat ook wel. Ik weet alleen niet, of je helemaal weg kan ofzo. Of dat gevoel bij je hoort. Weet je, of dat nu een element van je is, ofzo.Ja, dat weet ik gewoon niet.
Angèle: Nou, misschien kunnen de mensen daar leuk op reageren. Anders lullen we gewoon de volgende keer weer verder over.Oh, wacht, ik heb nog een…Sorry, deze hadden we vergeten: “Volg je eigen pad, dan kom je zelf mensen tegen die bedoeld zijn om tegen te komen. Spreken is zeker goed, pak de delen die we willen en laat de andere delen naast je neer. Niets hoeft, alles mag”.
Rosita: Nou, ja, daar ben ik het wel mee eens. Maar wil je het nog heel even terug doen?
Angèle: Oh, tuurlijk, ja!
Rosita: Volg je eigen pad…Ja, maar wat jij dus bedoelt, is dat je ook die mensen tegenkomt, die… Waar je niets mee hebt. Wat je daar dan mee moet, dat begrijp ik een beetje…
Angèle: Nee, niet per se dat je er niets mee hebt.
Rosita: Of die je iets uitdagen?
Angèle: Ja.
Rosita: Ja, ik denk dat je alles moet doen, om zulke… Maar ja, zo zit ik in elkaar.Weet je, ik moet altijd, weet je, om over Daniel te spreken, als mensen niet meer bij elkaar passen, passen de kleuren niet meer. Dus als je bijvoorbeeld een relatie hebt. En op een opgegeven zie je dat je uit elkaar gaat, en dat kan met vriendschap, het hoeft niet alleen maar met partners te zijn.En dat lukt op een gegeven moment gewoon niet meer. Weet je, dan hebben mensen een andere vibratie of een andere toon of een andere frequentie, hoe je het ook wil zien.En de kunst is, om daarnaar te luisteren dan uit elkaar te gaan. En wat we nu zien, is dat evolutie moet, voordat je uit elkaar gaat. Anders kunnen we dat gewoon niet, ofzo. En ik denk, dat daar…
Angèle: Wat zei je, wat we nu zien?
Rosita: Met ruzie moet.
Angèle: Ohja.
Rosita: Dan ga je dingen… Maar ook wel met vrienden, vriendinnen die uit elkaar gaan. Soms heb je elkaar gewoon niet meer nodig, ofzo, op de een of andere manier. Dan past het niet meer. En de kunst is dus, om daarnaar te luisteren en niet te laten doorgaan totdat het ruzie wordt.
Angèle: Maar kan het zo, he? Want dan lijkt het soms, dat je dan eigenlijk heel snel uit elkaar gaat. Of dat er meer mensen uit elkaar zouden gaan.
Rosita: Nou, ik denk dat je elkaar dan wel verder op een andere manier zoekt, ofzo.Dat moet je dan uitzoeken.
Angèle: Want als ik kijk naar vroeger, dan was natuurlijk scheiding en dergelijke, dat was allemaal niet zo veel. Dus dan bleven mensen gewoon, ondanks de kleuren niet meer pasten, bleven ze bij elkaar.Maar ik kan daar soms ook wel iets moois in vinden, want dan kan je misschien ook wat meer terug naar elkaar komen.
Rosita: Maar dat moet je dus onderzoeken. Ook in vriendschap, he. Niet alleen in relaties.
Angèle: Je geluid is niet goed.
Rosita: Heb ik veel galm?
Angèle: Ja.
Rosita: Ik heb oortjes in.
Angèle: Nee, nu horen we je niet!Nee.Doe ze maar weer eventjes aan.”Van jezelf houden vind ik het belangrijkste, dan volgt vanzelf de rest” Ja, dat klopt.Maar dat is zo simpel gezegd, he. Want je moet gewoon van jezelf houden, en dat weet iedereen. Maar dan is het nog steeds wel heel ingewikkeld. Voor veel mensen.Ik hoor je niet!Ik zie wel je mond bewegen, maar ik kan niet liplezen!En ging er dan op, want dat denk ik ook in relaties… ik lul gewoon verder he, maar je moet even het geluid aandoen. Moet je even je camera uitzetten en weer aan. Moet je even dat tandwieltje. En dan moet je daar even… Maar misschien ga ik dan ook weg.Dus dat… Ja, dat is heel goed. Dan ben ik alleen in beeld.We hadden het… Nu horen we je niet. Nee, precies. Dat had ik ook… Ik ga een vraag… “Je loopt zo lang met iemand op zijn/haar pad mee, als je er genoeg van geleerd hebt en de ander ook van jou”.Ja, daar ben ik het echt helemaal mee eens. Dat zie ik ook. En daarin denk ik, is het ook goed om uit elkaar te gaan. Maar soms denk ik ook, als er kinderen bij in het spel zijn, is het wel een ingewikkelder verhaal. Om dan ook uit elkaar te gaan.Kijk, daar is ze weer.Ik zal zo weer eventjes…
Rosita: Hoor je het nu?
Angèle: Ja!
Rosita: Ik hoor je wel, nu.Ik hoor je.
Angèle: Ik ga die…Okay, ik ga die uitzetten.Ik had hem uit, hoor, Corinna. Dus ik zie je opmerking.Deze vond ik mooi, die heb ik even behandeld toen je weg was. “Je loopt zo lang met iemand op zijn/haar pad mee, als je er genoeg van geleerd hebt en de ander ook van jou”. Geloof je dat?
Rosita: Nou, weet ik niet. Ik geloof niet, dat we lessen hebben.
Angèle: Oh, nu ben je weer weg?
Rosita: Echt?Hoe kan dat nou?
Angèle: Of misschien dat de rest jou wel hoort.
Rosita: Hoor je mij nu dan?
Angèle: Nee.Wat heb je gedaan?
Rosita: Nou, weet ik niet.
Angèle: Oh, nu wel, wacht!
Rosita: Ja, ik heb… Ik ben… Hoor je mij nu wel?
Angèle: Ja!
Rosita: Ah, goed zo.Ja, ik zag die opmerking.
Angèle: Wat was er fout?Ik had het geluid uit. Want ik had een echo. Dan hoorde ik je natuurlijk niet meer.
Rosita: Ben je er nog?
Angèle: Ja.
Rosita: Nee, ik geloof niet in lessen in het leven.
Angèle: Oh nee, hoe zei jij het ook alweer?
Rosita: Mogelijkheden.
Angèle: Mogelijkheden, oh ja. Maar als je dan bekijkt, alle… Als je een relatie hebt gehad, dat je alle mogelijkheden van elkaar hebt ontdekt.
Rosita: Nee. Daar geloof ik niet in. Sorry. Maar ik geloof echt in het feit, dat die volgroeid. En je groeit als mens individueel. Dus je groeit, zeg maar, als mens. Dus je wordt groter of kleiner of je gaat naar links of je gaat rechts. Er zijn interesses in je leven die je tegenkomt. En die ander, die kan een hele andere kant opgaan.Dus ik weet niet of het in lessen zit. Weet je, de enige mogelijkheid die daar voor mij inzit, maar dat is echt heel persoonlijk, is dat ik denk: Je moet eens om leren gaan met bepaalde tegenslagen. Weet je, we zijn hier en dat heeft de spirituele wereld al meerdere keren tegen mij gezegd persoonlijk ook.We zijn hier om emotie te ervaren. En de emoties zijn: Jaloezie, haat, agressie. We zijn hier niet om liefde te leren, want die kennen we al.
Angèle: Okay.
Rosita: Dus we zijn hier echt om te leren de donkere kant te leren ervaren om nog meer te kunnen staan in het licht, zeg maar. Dus we zijn heel erg nu bezig met van ons zelf houden, wat heel goed is. Maar dat is eigenlijk een heel natuurlijk proces. En in wezen als we het dan hebben over lessen leren, leren we helemaal geen moer van, door helemaal van onszelf te houden. Wat goed is, maar het is ook wel heel egoïstisch. Want daardoor hebben we geen uitdagingen, zeg maar in andere trillingsniveaus. We moeten echt leren omgaan met haat, met jaloezie, liefde krijgen we genoeg.
Angèle: Dus dan kan je het beste gewoon in een relatie blijven hangen die niet zo goed is.
Rosita: Ja, of kiezen voor een volgende mogelijkheid, als het niet meer past, weet je? En daar komt zelfliefde dan wel, wat vind jij dat je waard bent?
Angèle: Ja.
Rosita: Ik ben het eens, he, met zelfliefde. Dat je van jezelf moet houden. Ik vind ook dat je ook van anderen moet houden. Want we zijn nu in een narcistisch tijdperk getreden, waar iedereen maar van zichzelf moet houden, onder het mom van: Ja, jij moet maar weg want ik hou van mezelf.
Angèle: Nou, maar het is ook, andersom, als je van jezelf houdt, kun je ook meer van anderen houden.
Rosita: Ja. Ben ik niet helemaal mee eens, maar…
Angèle: Oh?
Rosita: Maar daar ga ik echt wel een andere discussie in. Ik geloof echt, dat je van jezelf moet houden, maar je kan nooit zoveel van jezelf houden als van een ander. Dat kan gewoon niet.Je hebt die negatieve stem in je hoofd, die de hele tijd iets verzint en die de hele tijd iets zegt. Ik geloof niet, mensen die allemaal lof en leid zijn, daar wil ik wel eens mee praten dan.
Angèle: Ja, dat vind ik wel een mooie, want zo heb ik het nog nooit bedacht.
Rosita: Ik hou echt van mezelf, hoor. Heel veel, he. Maar ik hou ook echt van de mensen om me heen, nog meer, he. En omdat ik van mezelf de negatieve kant op wil, zie je dan van anderen.
Angèle: Ja, en dan die kan je eigenlijk nooit helemaal uitzetten, zeg je eigenlijk.
Rosita: Nee, dat kan toch niet. Ik kan ook echt van mezelf… Balen van mezelf, en haat mezelf, moet ik zeggen: Maar ik hou zoveel van mezelf en accepteer ik?Nee! Als ik mezelf een rotzakje vind, vind ik me een rotzakje!
Angèle: “Het is net of men tegenwoordig niet meer voor de relaties wil vechten, het niet willen doorleven”.
Rosita: Ja.
Angèle: Hoe komt het, dat je dus als het niet meer past, kan je heel snel uit elkaar.
Rosita: Ja, maar dat is ook wel heel christelijk gedacht, he, want…Neem deze discussie in Ghana.Dan zeggen we gewoon: Nemen we er toch een vrouw bij.Of nemen er toch een man bij. Dus een buitenechtelijke relatie op een hele andere manier, vinden ze dat normaal. Weet je, en…Wij vinden hier natuurlijk, en dat wat er in Ghana is, wel heel erg monogaam. Is natuurlijk wel heel erg wat in onze…Ja, christelijke opvoeding zit, ofzo. Want ondanks dat we niet allemaal niet christelijk zijn, is het wel waar we mee te doen zijn. Maar je weet, ik denk raar over dingen.
Angèle: Nou, hier kunnen we nog een hele nieuwe mee vullen, denk ik! Even kijken hoor, want ze gaan…”Helemaal mee eens””Wat kan ik ermee en wat wil ik er mee”, over de relatie.”Je moet wel beide willen vechten”, ja, natuurlijk. Als de ene uitstapt, dan…
Rosita: Ja, maar weet je, als we dan, laten we erover vechten…Als het dan toch niet meer past, is het enige wat je moet doen, is praten!Je moet tegen elkaar zeggen: Hey, ik vind het even niet meer zo leuk, hoor. Ik weet even niet meer waar het zat.En dan kan het zijn dat allebei dat niet meer voelen. Maar de kunst is, denk ik, om dan te praten en dan tegen elkaar te zeggen: Ja, nou, laat ons… Ja, inderdaad en dan moet je eens kijken wat er dan al gebeurt, dan is er al een hele dot weg. Tenminste, bij mij wel, he. Zeg ik maar, bij ons.
Angèle: Maar wat is het vechten en…
Rosita: Moet ik mijn man er even bij halen, hij zal wel denken komt hij naast moet zitten. Dat zou hij niet leuk vinden, denk ik.
Angèle: Huh?
Rosita: Ik zal m’n man er even bijhalen.
Angèle: Ja, kijken hoe hij het ziet.Nee, maar het gaat ook over denk ik, dat je dan inderdaad moet vechten over… Je hebt een gedoetje, of een grote dip. Ga je dan gelijk weg of ga je kijken hoe je eruit komt?
Rosita: Ja, maar dat is toch met alles? Kijk! Weet je, ik heb…In relaties met vrienden en vriendinnen, of in zakenrelaties, op vele vlakken is dat. Als het niet meer past, dan past het niet meer. Maar de kunst is ook, om even afstand te nemen en er dan naar te kijken ofzo.
Angèle: Ja.
Rosita: Dat het op afstand ook wel werkt.
Angèle: Cindy zegt: Ik heb door meerdere mensen die mij echt uitdaagden door boosheid, haat en uiteindelijk acceptatie mijzelf zo veel beter leren kennen en mijn hart weer open kunnen stellen. Maar God, wat een weg is dat.
Rosita: Ja, echt he. Maar weet je, je kan alleen maar liefde krijgen door voor liefde open te staan, he.Je hoort wel eens mensen zeggen: Ik heb een muur om me heen.Dan denk ik: Ja, ik herken het. Weet je, ik ben zelf geen haar beter. Als iemand me pijn heeft gedaan dan trek ik ook een muur op. Maar de kunst is denk ik, om dan niet voor iedereen die muur op te trekken. En daar zit een beetje het ding in. We zijn dan bang om gekwetst te worden.Waarvoor we al eens gekwetst zijn, ofzo.
Angèle: Ja. Dat is ook wat Chrisjan zegt: Is negatief dan geen liefde, vind ik juist puur liefde, accepteer dat het er is en hoe ga je ermee om?Dat is misschien het stuk, met over negatief, dat je dan al snel eruit stapt, ofzo. Terwijl, het is ook… Dat is hetgeen, het is er allebei. Dus, want als er liefde is, is er ook wel haat of als er vreugde is, is er ook verdriet.En we willen eigenlijk alleen maar die positieve kant.
Rosita: Ja.Dus dat verhaal van die Indiaan en die wolf, dat vind ik altijd mooi. Ken je dat verhaal?
Angèle: Vertel maar!
Rosita: Ik weet twee verhalen. Dus…Een verhaal is dan dat de Indiaan tegen zijn kleinzoon zegt: Wij hebben allemaal twee wolven in ons en je moet weten welke wolf je voedt. Voed je degene die altijd boos is en altijd negatief is of voed je degene die altijd zorgzaam en liefdevol is. En aan jou de keuze welke je voedt.En ik denk dat hij daar wel in zit, weet je? Ik kan best wel… Ik ben heel passievol. En op het moment, dat ik die passie voed op een negatieve manier, wordt het agressie.
Angèle: Ja. Dus kan je dat dan bewust ook inzetten, dat je zegt: Ik voed meer de liefde?
Rosita: Natuurlijk. Je voelt het toch gebeuren, op het moment dat je boos wordt? Daar kan je twee kanten mee op, door te zeggen: Waarom word ik nu boos? Wat heeft me zo getriggerd? En daar even naar te kijken. Maar soms…In sommige gevallen is dat gewoon te laat en ben je gewoon boos. En heb je iemand al lang…Een Rosita te pakken.
Angèle: Even kijken, “Communicatie is de sleutel”.
Rosita: Ja, dat denk ik wel.
Angèle: “Vraag het Mona, lijkt het wel”.
Rosita: Ja, echt he! Zat ik ook net aan te denken, wie zegt dat?
Angèle: John! Johan bedoel ik.
Rosita: Ja, ik zat er ook net aan te denken! Lijkt ‘Vraag het Mona’ wel!
Angèle: “Gewoon kijken hoe je eruit komt en wat je beiden ervaart en waar je beide naartoe wil gaan. Is dat samen ja of nee?”
Rosita: Dat is gewoon met alles. Niet alleen maar met relaties, met alles gewoon, weet je?Kijk naar elkaar en luister naar elkaar gewoon.
Angèle: Ja. “Praten in relaties is inderdaad een dingetje. Vaak durven ze niet meer te praten, bang voor een negatieve reactie, in plaats daarvan lopen ze weg, lekker makkelijk. Een gezonde discussie of lekker bekvechten opent vele deuren”.
Rosita: Bij sommige relaties vind ik het niet waard. En daarin ben ik persoonlijk, he. Ik weet niet hoe jullie daarover denken, maar sommigen vind ik gewoon niet waard. En dan denk ik: Ik wist eigenlijk al vanaf het begin, ga ik daar gewoon geen energie in steken.
Angèle: Ja precies, dan is het dus niet waard om te bekvechten, zeg maar?
Rosita: Ja.
Angèle: Ja. Cindy vraagt: “Wil je dat uitleggen wat je bedoelt met je passie wordt agressie? Ik voel dat ik het herken maar mijn hoofd snapt het niet”.
Rosita: Ja, dat komt omdat ik het natuurlijk vanuit Rosita vertel. Ik zal proberen hoe ik dat ervaar.Ik ben heel passievol en ik weet dat mensen ook heel passievol kunnen zijn. Als je ergens in gelooft, of ergens voor gaat, dan is ‘passie’ een woord wat erbij hoort. Maar boosheid is agressie, zit ook op passie, weet je? Als iemand aan mijn kinderen komt, bijvoorbeeld, dan is mijn passie… slaat over in agressie of als ik onrecht waar ik heel veel van hou, op welke manier dan ook, iemand dat aandoet, dan slaat dat over. Ik ben heel…Ja, passievol! Dat is het enige woord, dat ik kan zeggen. Ik kan heel hard lachen en heel hard huilen. Die combinatie…Ik heb een hele harde stem, bijvoorbeeld. Weet je, alles is bij mij vol en veel. En passie en agressie zijn hetzelfde. Dus op het moment, dat je ergens echt van houdt, of ergens echt voor voelt, en dat kan voor jezelf zijn, dat kan voor anderen zijn. Dan kan het wel eens omslaan in agressie en dan is die kentering niet zo groot. Dat ik zeg: Ik leef niet plat. Dus… En niemand leeft plat. En de kunst is ook om daarnaar te luisteren. Alleen de boosheid niet te voelen want dat maakt… Dat maakt je vies.
Angèle: En merk je het, als je dan omslaat van passie naar agressie?
Rosita: Zo. Ja.Tuurlijk. Weet je…Nee, want ik heb ook wel… Want ik voel het gebeuren. Op het moment, dat ik schrik, bijvoorbeeld.Als mensen me laten schrikken, zomaar uit het niets, en ik schrik heel erg, dan… BAM! Weet je, dan ontplof ik gelijk.En de kunst is dus, om te ontploffen in jezelf. Ontploffen zonder dat je iemand iets aandoet, ofzo. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen. Maar het is bij mij allemaal zo open. Dat dat ook open is.
Angèle: Ja.Je zegt vurig en Cindy zegt: “Ik herken het. Ik herken mijzelf zo in wat je zegt. Ik snap je”.
Rosita: En de kunst is, Cindy, echt, geloof me. Ik weet niet waar jij staat. Maar de kunst is, om dat tegen jezelf te zeggen. Van: Okay, dit is dus okay. Het is goed zo. Ik hoef er niet over te oordelen. Ik vind het goed. Weet je? Ik ben blij met mezelf. Daarin. En dat hoort dus ook bij mij.
Angèle: Ja.
Rosita: Want hoeven mensen altijd dit doen tegen mij? Van: Doe maar rustig?Dat weet je zelf, je maakt het nu een beetje van dichtbij mee. Mensen willen altijd temmen, temmen, temmen.En het grappige is, dat ik het bij mijn Griekse familie heel erg zie.Weet je, zet een Griek in Nederland en ze moeten hun mond houden. Zet een Griek in Griekenland en ze eten het op. Weet je? Dus het is ook de cultuur, ofzo, die wij hier niet hebben.
Angèle: Ja. Ja, dat klopt. Want dat is een beetje het stuk. En dat gaat ook weer over gewoon eigenlijk waar we in het begin… Je andersheid accepteren.
Rosita: Ja.
Angèle: We zijn allemaal anders.
Rosita: Echt. En als we dat, weet je, accepteren en geen mening over hebben. Weet je, ik gebruik zo’n soort gebed-term, quote in mijn hoofd, van: Ik hoef geen oordeel daarover te hebben, het is allemaal goed. Weet je?En ik gebruik het voor mezelf vooral, want voor anderen heb ik eigenlijk niet zo snel een oordeel maar ik merk, dat ik dat vooral voor mezelf doe: Het is goed, je hoeft er geen oordeel over te hebben. En gaat de irritatie ook direct weg.
Angèle: Ja, precies.
Rosita: Maar irritatie is natuurlijk wel een nare eigenschap.
Angèle: Ja.Komen nog allerlei opmerkingen voorbij maar volgens mij moeten we afronden want we zijn echt aan het uitlopen.
Rosita: Echt he?
Angèle: Ja. Enorm. Dus mocht je nog een antwoord willen…
Rosita: Echt een interessant onderwerp, geloof ik!
Angèle: Dan stel je die maar op Facebook.
Rosita: Hier is een passie op!
Angèle: Ja, dat anders zijn, dat is wel een mooi thema. En heb je nog een inspiratie voor de week?
Rosita: Zal ik eens kijken, of ze willen?
Angèle: Ja!
Rosita: Voordat ik zo een sessie doe, op welke manier dan ook he, dus of het nu een sessie voor mezelf is, of het nou een interview met elkaar is, of het nou iets is, wat… Ik ga altijd eerst even een connectie met m’n spirituele vrienden maken. En dat heb ik vanochtend ook gedaan. En vroeg ik: Angèlegaat zeker weer iets vragen om inspiratie, dus jongens, help me. Dus ik ga kijken, of ze in die power…Ja, weet je, het eerste wat ik voel is, we zijn allemaal anders, maar we zijn wel hetzelfde. Of we zijn allemaal hetzelfde, maar toch anders. Weet je? En ik denk dat de kunst hierin is, en op het moment, dat je elkaar durft anders te vinden en durft hetzelfde te vinden, is de kunst om elkaar te accepteren maar vooral jezelf te accepteren. En dat de verschillen niet een blokkade hoeven te zijn maar dat de verschillen juist iets kunnen zijn, wat elkaar bindt. Want zoals jij al zei, kan je mijzelf leven? Dat is iets wat je jezelf af moet vragen.Ik hoor de spirituele wereld zeggen: Anders is het zo saai. En dat vind ik dan zo een leuke zinspeling die ze maken: ‘Anders’ is het zo saai.Dus ben gewoon jezelf en ben gewoon verschillend.
Angèle: Ik zeg, tot volgende week!
Rosita: Ik zeg, tot volgende week!