Spiri-time aflevering 3 onder andere over je talenten en kwaliteiten, wat houdt je tegen om echt te gaan, hoe houd je jezelf klein, kies je voor liefde of angst..
Luister hieronder naar de podcast / audio van Spiri-time 3
Hieronder de uitgeschreven tekst van Spiri-time 3
Hoe gaat het deze ochtend, middag?
– Ja, middag is het alweer, he?
Ik kom net van m’n werk dus ik heb sessies
gegeven, één op één.
En?
– Ja, leuk. Hoop ik.
Hoop je, dat weet je toch!
– Nee, dat weet je nooit. Als je
mediumschap doet, dan weet je dat niet.
– Nee?
Nee.
– Maar…
Oh, kijk, we hebben iemand. Dus we zijn
live.
Nou, dan hoop ik, dat ze jou ook zien. Ik
zie je wel.
Ja, zie je mij ook?
Dat is wel lekker, want dan zie ik ook
niet of m’n haar goed zit.
Nee, maar je haar zit altijd lekker!
Maar, kijk, Marian is er ook alweer
ingekomen, goed zo!
Zien jullie ons allebei?
– Ik heb even gekeken op Facebook en ik zie
jou ook.
– Nou, dat is toch ook raar, dat ie het
hier niet doet! Maakt niet uit. Maar even
terug op dat je dus niet weet,
of het goed is gegaan.
– Dat weet je nooit met mediumschap.
Het gaat via jou, he? Of door jou.
– Maar je kan toch aan de reactie van de
ander zien, hoe het gaat?
– Bij sommigen wel, bij sommigen niet.
Sommigen die doen daar een beetje
geheimzinnig over?
Nee, maar ik ben er niet mee bezig om de
lichaamstaal te lezen, dus dan ben ik er
ook niet mee bezig, zeg maar.
– Oh, ja.
Wat ik even wilde bespreken.
– Ja, kom er maar in! Ik heb er ook nog wel één.
Jij eerst!
– Nee, ga jij maar eerst!
Okay. Nee, ik had natuurlijk gereageerd,
wat ik heel leuk vond. Jij zei, ik heb het
opgeschreven, “Als iets in je natuur zit,
is het uiteindelijk niet tegen te houden”.
Ja, dan reageer ik op die golven.
– Ja, op die volharding.
Ja. Nou dat geloof ik nog steeds!
Er is niets veranderd!
– Nee, maar kijk, ik zat erover na te
denken, en toen dacht ik: “Ik zie heel
veel mensen die veel meer in zich hebben,
veel meer kwaliteiten, talent, … of die
vastzitten of in hun werk of misschien wel
in een relatie of een huis dat ze moeten
betalen of wat dan ook. Die ergens in
vastzitten, waardoor ze eigenlijk niet hun
volle potentieel benutten, ofzo. En dan
denk ik: “Dat komt er echt niet uit”.
Ja, maar dan moet je even terug, even
afstappen. Waarom laat je je vasthouden
in een situatie waarin je zit, he? Daar zit
een reden achter. Je gaat niet zomaar in
een relatie blijven waarin je je niet okay
over voelt. En je gaat niet zomaar…
in een werk blijven, wat niet meer okay…
Er is altijd een reden voor. En als je die
reden vindt, dan denk ik dat je al gauw
merkt, dat dat te maken heeft met
financiële zekerheid, of om afgewezen te
worden, of om niet alleen te staan. weet
ik veel wat je allemaal kan bedenken. Maar als
het echt in je natuur zit, en daar bedoel ik
eigenlijk mee, als er echt een talent in
je zit, dan komt het altijd naar boven.
Linksom of rechtsom.
– Ja?
Ja. Dat denk ik echt. Alleen, ik denk dat
we bang zijn, ofzo. Of misschien ook dat
talent niet zien als talent.
Omdat het zo natuurlijk is, dat je het…
– Ja.
Weet je, als je van nature nou… Jij bent
bijvoorbeeld echt een verbinder, of iemand
die, als je binnenkomt, dan straalt de hele
kamer, ofzo altijd.
Dankje!
– Nou, van de week zei ook nog iemand dat
vrijdag op de cursus zei iemand dat: “Als Angele
binnenkomt, daar word ik altijd zo blij van”.
Echt?
– Ja! Er zijn meerdere mensen die dat
vinden, weet je, dat is niet alleen ik,
omdat ik je ken. Maar dat is echt hoe
jij erin staat. Jij hebt helemaal geen
deurtjes, geen achterdeurtjes. Jij bent
dat gewoon.
En dat is echt een talent, maar zie je dat
zelf als talent? Nou, dat denk ik niet.
Nee, dat klopt.
– Nee, maar dat is wel wie jij bent, weet je?
Jij zorgt ervoor, dat mensen hun hart
open stellen, hun ziel open stellen.
Dat is echt een talent van jou. En ik zie
dat jij dat niet ziet.
Ja.
– En als ik je zeg, dat zeg ik echt
honderd keer tegen je, dan zie je het
nog niet. Dus jij kan het alleen maar
zien…
– Maar het komt wel een beetje binnen.
Ja, komt ie?
Nou, weet je, dat betekent dat je gewoon,
het is zoiets dat jij zo bezit.
Ja, dat is toch heel normaal voor jou?
De eerste “V” van Vibe, staat voor
“Verbinding”, he?
Ja, dat is grappig. Maar je moest iets
vinden. En je moest iets vinden van:
“Wat zou ik die “V” nou doen?”
Die “V”, ja, wat zou die “V” nou doen?
Nee, het is wel grappig, want ik was van
het weekend bij een boekpresentatie van
Margaretha Schokker, moet je ook eens
kijken, hoor. Ze heeft iets met healing en
medium en dat soort dingen ook. En..
Maar daar was ik met Patrick Kicken, die
had mij ook geinterviewed, he. Maar die
is ook zo een verbinder. En toen dacht ik:
“Dat zie ik”… dat zag ik toen heel erg
bij hem. En toen dacht ik, dus nu jij dit
zegt, denk ik: “Oh, ja, als je dingen bij
een ander ziet, zegt dat ook wel wat van
jezelf”.
– Ja, zeker! Kracht en pracht kan je alleen
maar zien, als je het zelf ook bezit.
– Ja!
Maar dat is dan zo grappig, want dan denk
ik: “Okay, die verbinding, dat snap ik wel”,
dus dat komt er vanzelf wel uit, ofzo.
Maar, dat gaat helemaal niet vanzelf,
eigenlijk.
Jawel! Weet je, wat niet vanzelf gaat?
Daaraan toegeven, dat gaat niet vanzelf!
Ja?
– Nou, dat vind ik wel. Je…
Weet je, we hebben toch zo de neiging.
Als je toch iemand bent,
die altijd mensen helpt.
En altijd klaarstaat voor een ander.
Er altijd bent, is dat een talent.
En dat is ook tegelijk je grootste
valkuil. Maar wat zit daar in, wat…
Ja, weet je, ik zou bijna willen zeggen…
Er gebeurt iets aan m’n computer.
Ben je er nog?
– Ja!
Oh, weet je wat er op speelt, dat is er gewoon,
dat moet naar buiten. Als het in je natuur
zit, moet dat naar buiten, zowel positief
als negatief. Positief, negatief.
Ja, dus je denkt dat… Ik zie ook wel
mensen in m’n omgeving, waarvan ik denk,
iemand die vrij dichtbij staat,
waarvan ik denk: “Die heeft zoveel talent,
maar die zit zo vast in het werk”, dat ik
denk: “Nou, het zou er uit moeten komen”,
maar het komt maar niet, het komt maar niet.
– Ja, maar je moet niet uit het werk
stappen, dan moet je in dat werk
het talent inzetten.
Ja?
– Nou, waarom niet? Als dat dus niet kan…
Maar als je niet uit dat werk kan stappen,
dan kan je toch wel dat talent inzetten?
Dat talent is een eigenschap. he?
Dat talent is niet een ding.
Ja. Dat is waar. Ik ben wel benieuwd, …
– Het talent om te schilderen is je
kunstzinnigheid. Of je creativiteit. Het
schilderen aan zich is niet het talent.
Uiteindelijk wel, maar de bron is creëren.
Ja, dus voor mensen die zeggen: “Ik zit zo
vast en ik kan niet los”, kan je ook in je
werk dus, of in je relatie, of weet niet,
geld of wat dan ook. Iets met je talent doen.
Ja, ik denk dat daar de clou zit. Anders
kon je er wel uitstappen.
Ja.
Er zit iets achter. Er zit iets in, ofzo.
Maar, zonder voorbeeld is dat een beetje
lastig lullen, maar ik denk dat er iets in
zit of iets achter zit.
En ik zelf, weet je, ik heb zelf bijvoorbeeld
hartstikke moeite met vertrouwen dat
het goed komt.Terwijl iedereen van mij denkt,
dat ik dat heel makkelijk doe.
Ja.
– En, het vertrouwen dat het goed komt,
ik weet dat het goed komt, maar het
vertrouwen hebben en erin blijven geloven,
dat blijf ik ingewikkeld vinden. Ja. Maar
ik weet wel, dat het goed komt, snap je?
Dus dat is ook een soort dubbelheid.
– Ja. Voor mij wel, in ieder geval.
Want ik weet dat het zo is. Het komt altijd
goed. Als ik terugkijk op m’n leven, heb ik
nog nooit iets gehad dat niet goed kwam.
En m’n vertrouwen houden, eigenlijk wil
je strohalmen grijpen ofzo. Of dingen doen,
terwijl dat niet aan de orde is.
Goed voorbeeld, ik had zaterdag, gisteren
had ik een, hadden we een dienst
georganiseerd met vijf anderen. Nee met
vier anderen en mezelf. Dus met z’n vijfen.
Ja?
En, vrijdag, zatermiddag kwam er uit, dat
dus de zaal waar we waren, dubbel geboekt
was. En zo dubbel geboekt, dat het niet…
Dat was een grote groep en zij hadden heel
veel mensen op de planning staan, zeg maar.
En dan moet je dus… Dan schrik je jezelf
dus helemaal kapot en op zatermiddag een
andere zaal zoeken, is bijna onmogelijk.
Maar het is toch gelukt.
Ja?
– Ja, we hebben in de Open Hof gestaan,
aan de kerk in Maarssen. En ja, dat is
fantastisch gewoon. Weet je, dat die
mensen ons een platform hebben geboden is
buiten proportie. En ik wist zaterdagmiddag:
“Dit komt goed”, maar de paniek die het
met je hebt, en weet je, dat je denkt:
“Hoe dan?” of “Wat dan?”, en dat het dan
toch goed komt, ja dat geeft dan toch wel
het gevoel van vertrouwen.
Maar dan heb je dus, want dat is het
grappige he, want ik herken wel, dat ik
denk: “Het komt altijd goed, ook als
misschien de uitkomst anders is dan ik had
gedacht”.
Maar dan moet je niet achterover gaan
zitten, want jij bent wel in de actie
geschoten waarschijnlijk.
– Ja. Nee, ik heb niks gedaan.
Ik ben geen ruzie gaan maken, omdat hij
dubbel geboekt had en ik heb gezegd:
“Je gaat het maar oplossen”.
– Ja?
Ik ben eerder in het vertrouwen gestapt,
als in de actie gestapt.
En diegene heeft het dus uiteindelijk
opgelost?
Ja.
– Grappig, ja.
Maar ja, het is… Ik denk dan, dat stuk
van… talenten… zien en ook in gaan
zetten ofzo. Want je zei: “Er zit
waarschijnlijk iets achter”. Dan denk ik:
“Ja, volgens mij heeft alles met angst te
maken”.
Ja, natuurlijk. Angst of liefde. Het zijn
maar twee dingen waarop we kunnen
reageren. We reageren uit angst of uit
liefde.
We kunnen niet… Of uit angst of vertrouwen mag
je ook zeggen. Het is maar net, hoe je dat wil…
Hoe je het wil zeggen.
– Ja.
Maar ik blijf van mening, dat we maar twee
core reacties zijn. Fight en flight, weet je?
Het is allemaal hetzelfde. Voor mij is het
allemaal hetzelfde.
Ja. En hoe krijg je nou die mensen die dan
veel in angst zitten. Hoe kunnen die
stappen nemen? Ik ga zo aan de vragen,
want Marian die stelt wel vragen, maar die
komen er niet op.
– Ik had al gezien wat ze vroeg, maar die
wil ik graag een keer persoonlijker
beantwoorden.
Okay. Goed.
Wat wou ik nou zeggen? Wat vroeg je nou?
Waar hadden we het over?
Hoe kun jij, mensen die heel erg in die
angst zitten, in plaats van in die liefde,
hoe kun je die dan zo ver krijgen, dat
ze misschien wel een stap kunnen zetten?
Ja, hoe doe jij dat dan?
Da’s een goeie, ja.
Nou, ik schiet ook wel heen en weer, ofzo.
Want het helpt mij heel erg als je,
bijvoorbeeld net zegt: “Oh je bent
een verbinder en je”… Dat ik toen dacht:
“Oh, ja, dat zie ik ook wel” en ik ga dan
Ik heb dan met Vibe bijvoorbeeld echt een
plaatje in m’n hoofd, zoals ik wil dat het
gaat zijn. En daar heb ik ook heel veel
vertrouwen in, dat ik denk: “Dat is echt
mooi en dat is verbinding en dat is samen
en dat is creëren en dat is liefdevol en…”
Enzovoort. Maar de stappen die ik neem,
dus met “Lekker dagje ondernemen”, of
een keer een workshop, of een keer…
Die gaan niet vanzelf. Dus dan raak ik elke
week van m’n padje af. Dat ik denk:
“Ohhh!”, weet je? Afgelopen woensdag
was er één iemand bij “Lekker dagje
ondernemen”. En dan schiet ik gelijk
weer in de “Ohja, zie je wel, mensen vinden
het niet leuk of willen niet komen of
is dit wel het goeie ding?”. Terwijl, al
die andere keren liep ik echt te stuiten,
vond ik het geweldig. En voelde ik
helemaal dat dit het was. Dus dan kan
ik in één keer weer onderuit gehaald
worden, ofzo.
Zeg je dan, dat er…
Zeg je dan, dat je je af laat hangen van
hoeveel mensen er komen en of de reacties
van anderen? Is dat het wat je zegt?
Ja, dat kan wel. Alexander zegt:
“Waar hebben jullie het over?”
Het gaat over ondernemen, eigenlijk.
Vanuit liefde of angst, of hoe je reageert.
En wat ik dan doe, als het niet loopt. Dat
heeft echt te maken met wat… Degene die
er was was héél enthousiast en heel leuk.
En dus die, die was ook echt, dat ik dacht:
“Ja, dat is de persoon die ik graag
binnen wil hebben, met deze dagen”.
Die klopte heel erg.
En toch kan ik dan ook bedenken:
“Ja, maar ja, ik wil wel dat het steeds
iets meer wordt, of groter wordt”.
Ja, en wat is dan daar achter? Wat als
verbinden je talent is, waar mis je dan
nu talent, zeg maar?
– Nou, dat ik met één persoon niet zo goed
kan verbinden.
– Vind je dat, of vind je dat niet genoeg?
Vind ik niet genoeg, denk ik.
– Ja, dat is ook boeiend, he.
Ja.
– Het is nooit goed genoeg, ofzo, he?
Dat is natuurlijk ook zo een dingetje.
– Ja, dat is mijn thema, he.
Ja.
– Ja, het is, het heeft heel erg met voorheen,
het is wel grappig. daarin, dat we het heel
veel erover hebben, want het zijn wel
valkuiltjes, ja!
– Ja. Maar weet je, en ik geloof ook, dat
Laten we het nu eens hebben over die zee.
Over die golf he, en die pakt… Zo’n golf
gaat en er is eb en vloed. En eb, dat zie
ik als rust en vloed is overvloed.
En je kijkt naar je leven en je past dat toe.
Het kan nooit altijd pieken, gewoon.
Het kan nooit altijd 100% of 1000% zijn. Maar
gewoon… Goed is ook goed genoeg, ofzo.
Ja, weet je, ik kan me zo… Ik heb, zelf
herken ik het ook, hoor.
Maar bij mij zit dan niet alleen de aandacht
voor mensen of in dat soort dingen, maar wel
of men dat goed genoeg vindt, snap je?
– Ja?
Ja, ik vind dat wel belangrijk.
– En hoe doe jij dat dan, als je dat gevoel
hebt van “Oh jeej, vinden ze het wel
goed genoeg?”
Nou, het vragen, of het wel goed genoeg
was.
Ja.
– Gewoon vragen, want op het moment,
dat ik twijfel, gewoon maar even vragen van:
“Joh, was dat okay, of was het goed genoeg?”
En ik doe dat zelf ook, he. Je weet dat ik
heel erg reflecteer en heel veel kijk naar mezelf.
Maar ik vraag het altijd wel.
Ja.
– Ja, dat doe ik wel, ja.
Ja, eerlijk gezegd, probeer je maar niet
teveel druk te maken om dat soort dingen.
Maar om even terug te komen, want het
sloeg net in m’n hoofd, misschien is het
wel slim om te luisteren naar de flow
die zich aanbiedt.
Ja. En hoe doe je dat dan?
Ja, luisteren wat gebeurt. Ik zie dat
Marian zei: “Ik heb een ruimte”, dat
is misschien leuk om daarmee in te vallen.
Ik heb een ruimte, plek gevonden, maar
voelt voor geen meter. Ik heb moeite met
vertrouwen dat er nog iets komt, als
ik het afblaas.
Ja, dat is een mooi voorbeeld.
– Moest je er ook op 1 Januari uit, of niet?
Weet ik niet meer zo goed.
Of 1 Februari had ik onthouden?
Ik weet het niet meer.
Maar als het niet goed voelt, zou ik
zeggen, niet doen.
Dat is niet voor niks he, dat is, daar hebben
we het vorige keer nog over gehad, met die…
Toen zei ik: “Die vlaggetjes”; je hebt rode
vlaggetjes en groene vlaggetjes en van
die oranje vlaggetjes, waarvan je denkt
“Hmm…, zit toch niet helemaal goed”.
Maar dit lijkt wel een rood vlaggetje.
Nee, weet je, ik blijf voor altijd en altijd
bij m’n gevoel. En dat…
Ze zegt: “1 Februari”.
Ja, ik had het onthouden, volgens mij was
het 1 Januari of 1 Februari.
Nou, dan denk ik “Heb je toch tijd zat!”
Maar ik weet ook, hoe dat voelt en om op
die deadline te zitten, zeg maar.
Ja, maar… Ja…
Ik zou bijna willen zeggen: “Als het niet
goed voelt”, weet je, waar begin je
dan aan?
Maar ja.
Ja, maar dat is het stuk, he. Dat is dus die
angst en die liefde. Dus ga je in de angst
zitten: “Oh, als ik dit nit neem, dan komt
er niks meer”.
Of, wat jij op een gegeven moment ook zei:
“Je kan ook tijdelijk even iets nemen”.
Ja.
– En ondertussen doorkijken.
Weet je, daar heb ik een beetje voor
gekozen nu. Als alles goed gaat en goed is,
heb ik gekozen voor tijdelijk en dan zien,
waar het dan heen gaat. En dat voelt
wel goed, gewoon, weet je? Het geeft me rust.
– Ja.
Jesse zegt: “Gaat het nu nog steeds over het
vinden en integreren van je talent in het leven?”
Dat is mooi gezegd. Het vinden en
integreren.
Nou, inmiddels gaat het denk ik weer
over luisteren naar je gevoel.
Daar gaat het eigenlijk altijd over!
Het gaat alle kanten op. Maar, weet je,
het vinden van je talent is, je vindt je
talent niet, je bent je talent al.
Dus de kunst is, denk ik, om te integreren,
dat wat je bent. Dus zijn, wie je bent.
Daar komt het eigenlijk op neer.
– Ja.
Je moet op geen enkele wijze een
kunstje doen. Als…
Weet je, op welke manier dan ook je
gedreven wordt, laat je drijven gewoon.
Maar laat niet de meute, of dat wat jij
denkt dat men denkt, belangrijker zijn.
Weetje, als één iemand iets raars doet,
ben ik het natuurlijk wel.
Ik heb een raar werk, toch?
– Een raar werk, ja.
Vandaag had ik ook weer moeten zeggen van:
“Ik had hier nooit gezeten, als…”, weet je?
Maar… En, is ze nou welkom?
Ik maak altijd een grapje.
En dat ik de eer krijg, bla bla.
En het is natuurlijk wel zo, weet je,
je komt bij mij alleen maar in aanmerking
als je… Aanraking als je op zoek bent
naar iets.
Ja.
– Ontzettend in de rauw bent, bij God niet
meer weet waar je heen moet met jezelf.
Of, inderdaad, niet meer weet waar je heen
moet met jezelf.
– Ja.
Dan vind je mij.
– Ja. Want Jesse zegt dus ook:
“Dan zul je er toch in contact mee moeten
zijn”. Met dat talent.
Is dat zo? Of is dat er al en moet je nu
gaan leren te luisteren, naar dat wat
mensen bijvoorbeeld. Weet je, je ziet in
de nieuwe marketing een beetje, dat…
Je ziet een beetje naar boven komen, dat…
Je niche vinden, weet ik het allemaal.
Maar ook de…
Supertalent, superpower, hoe heet dat
ook alweer?
Superpower?
– Volgens mij is het gewoon supertalent of
superpower of je… Weet ik veel wat.
Dat is wie je bent en wat je talent is.
En dat zit vaak in dat wat je niet in de
gaten hebt, wat je doet.
Ja. Dus heb je ook andere mensen nodig,
om dat dus te laten zien.
Ja, natuurlijk heb je andere mensen
nodig, je kan het toch nooit alleen.
Nee, want dat is het stuk. Ik zie aan de
ene kant mensen, die dus echt dat talent
niet weten, ofzo. Of ook met passie dat ze
denken: “Ja, ik weet niet, ik vind heel veel leuk”.
Of juist die mensen, die inderdaad heel
veel leuk vinden en niet zo goed kunnen
kiezen, zo van “Ja, ik voel wel vanalles,
dat er in me zit, dat eruit wil, maar ik
weet niet hoe”.
Ja, uitkleden, toch, dat ding, zeg maar.
Dus…
– Dat ding?
Ja, dat ding in jou gewoon uitkleden met die aap.
Gewoon elke keer weer een laagje afpellen,
Weer een uitje eraf, weer een laagje eraf.
Dat heet toch “ontwikkelen”?
Ja, en dan?
– Als je ziet, hoe jongeren dat doen, nu.
Dat vind ik echt fenomenaal, hoor. Als ik
ook zie om me heen, dat ze gewoon luisteren
naar hun gevoel: “Die studie past niet meer,
dus we gaan gewoon iets anders doen”.
En, weet je, ik zie het zo veel, dat vrienden
van m’n zoon, dat ze gewoon kiezen voor iets,
dat niet meer past, en dan een volgende stap
durven maken. Want daar zit die natuurlijk.
Dat is bij ons ook. Alleen, we durven het
gewoon niet.
Nee.
– Vorige week heb ik het er volgens mij ook
over gehad. Over het na-oorlogse zijn wij.
– Ja.
Weet je, wij zijn die opbouwen-generatie.
Wij komen heel erg van: “Wij moeten het maken”,
ofzo.
Ja.
In contact zijn met je eigen is niet iets
aanleren, denk ik. Het zit er al, maar je
hebt het niet altijd in de gaten.
– Ja, dat is precies. Alles is er al.
Weet je, het kan toch nooit zo zijn,
dat ik ineens zo op m’n 30ste een epifanie
krijg, waarbij een engel uit de lucht komt
gevallen en zegt: “Je bent dit”, ofzo.
Weet ik veel wat!
Zou het ook zo kunnen zijn, dat je
altijd bloemist was gebleven?
Ik denk het niet.
– Nee, he?
Ik denk het niet, nee. Ik denk het niet.
Maar weet je, ik denk als ik een andere tijd
geboren was, als nu, dat ik misschien
wel predikant was geworden.
Het is maar net…
Ja, weet je, het is maar net
wat op dat moment in je omgeving
naar voren komt. Ik geloof niet, dat het
nou persé alleen maar mediumschap is,
want mediumschap is veel meer dan alleen
maar dat contact maken met die overledenen.
Ja. Maar is het? Want je zegt: “Ik heb een
gek beroep”. Is het dan wel iets, dat je
op een gegeven moment lastig vond, om
hiermee naar buiten te komen?
Ja, ik heb ook heel lang gezegd, dat ik
spirituele coach was.
Ohja.
– Als ik ergens een hekel aan heb, is het
het woord “coach”. Weet je…
“Healer” vind ik ook zo een raar woord.
Hoe?
– Healer.
Weet je, we hebben zo veel benamingetjes
of… Om de brei heen te draaien.
Het is zo iets moois eigenlijk, als je
erover nadenkt. En weet je, mensen die er
niet voor openstaan, niet willen horen,
luisteren toch lekker niet.
Ja.
Maar dat heb jij heel sterk, he?
Ja, nu.
– Ja, precies. Ik wou net zeggen, dat is
waarschijnlijk ook… Dat heb je op een
gegeven moment ook geleerd.
Ja, dat leer ik nog elke dag.
Weet je, ik zou het liefst willen,
dat mediumschap een beroep werd,
en dat iedereen het accepteert. Dat zou
ik het liefst willen, natuurlijk.
– Ja.
Dan wordt het veel makkelijker. Kijk, als
er een gedegen opleiding is,
en de regering heeft het toegezegd, weet ik
het allemaal, maak er een beroep van.
We kunnen collega’s aannemen, weet ik veel
wat. Dan is het natuurlijk heel wat anders.
Je kan jezelf nog niet eens verzekeren,
met dit.
Sorry!
“Val ik middenin de uitzending, hoor ik dat ik
me moet uitkleden!”
– Ja, Johan, ga maar naakt voor de computer
zitten, we zien je toch niet!
Afpellen was een beter woord!
– Afpellen? Uitkleden!
Uitkleden die ui!
Maar dat is ook, als we het dan hebben over
die liefde en die angst, dan gaat het ook
over dat vertrouwen. Dat je dus jezelf
durft te laten zien.
Ja, natuurlijk.
– Maar dat is ook, want ik…
Ik bedoel, nu gaan we gewoon live,
helemaal. Een paar weken van tevoren
deden we Mani-Feest-tatie week, deden we
in de groep. Ja, ik voel ook wel een drempel,
dat ik denk: “Wow, weet je, nu kan iedereen
dit luisteren en zien” en we vertellen soms
best persoonlijke dingen.
– Ja. Daarmee, ik heb ook, op het moment
dat ik live ging, besloten, zeg maar, met
alles, dat ik dan ook gewoon mezelf ben.
Hoef je ook niet onthouden: “Wat had ik
ook alweer gezegd?”
Nee, dat is zo. Er wordt niets tegen je
gebruikt, want het is gewoon zo.
Maar wat doe je dan met negatieve reacties,
als… Zijn die nu minder dan voorheen?
Ja, weet ik even niet. Of het minder is
dan voorheen. Ja, misschien zijn ze wel
minder ja.
– Ja, dat denk ik ook.
Ja, maar als er nu iets is, is het ook
altijd gelijk ruzie. Of vechten, bij wijze van
Knokken!
Maar dat is niet waar, maar… Dat het mij
echt wel energie kost ook.
Weet je, dat mensen je dan confronteren.
Misschien is het nu zo, dat mensen me
confronteren met m’n kracht.
– Ja, precies. Maar ook dat ik denk, want
ik dacht ook, van “Hey, volgens mij is het
minder dan jaren geleden”.
Ja.
– En, maar ook omdat je zelf zo sterk nu staat,
volgens mij, dat mensen dan daar minder
tegenin gaan, ofzo.
Dus geven ze een soort spiegel, ofzo.
– Ja. Maar als mensen dan tegenin gaan,
is het altijd grof.
– Maar dan is het ook, dat ze jou daarin
te krachtig vinden, ofzo.
– Op de man af.
Ja?
– Ja.
En wat doet het jou dan, of hoe ga je er mee om?
Dat ligt eraan, wie.
Als de mensen me niet interesseren, dan ga
ik alleen vragen aan de mensen om me heen:
“Is het zo? Doe ik dat? Ben ik zo, zit ik
zo in elkaar? Heb ik mezelf zo fout ingeschat?”
En dan hoop ik altijd maar, dat mensen die
je dat vraagt, heel eerlijk zijn.
Ja.
Meestal vraag ik het aan m’n man.
– En die zegt altijd lieve dingen, natuurlijk.
Nee.
Ik moet even kijken, of ik nog een vraag
vergeten ben, maar anders moeten mensen
er één opnieuw ingooien. Want ik kan het
allemaal niet meer volgen. Want de Hallo’s
sla ik altijd even over, want dat vind ik
altijd een beetje afleidend.
Maar dat is wel leuk, dat jullie dat zeggen,
want ik zie ze wel. Dus bij deze…
Gooi jij er even nog wat in, want jij had
ook nog iets.
Ik? Daar hebben we het eigenlijk al een
beetje over gehad, heel stiekem!
Heel stiekem heb ik het er al een beetje
over gehad. Over hoe de mensen op mij
reageren, zeg maar. Dus daar hadden we…
Ja. Dat is zo een dingetje. En…
Ja, dat vind ik wel een dingetje. Als mensen
je, op de man af, dingen over je zeggen,
mensen die je niet kennen. Maar dan wel echt
op de man af, je aanvallen. Dan kruip ik wel
heel even in m’n schelp en denk ik:
“Is dat zo? Doe ik dit of is dat wat het is?”
Heb je dan niet de neiging om het dan heel
snel bij de ander te leggen “Oh, jouw probleem”?
Nee.
– Het komt wel binnen.
Het komt heel erg binnen. En sterker nog,
ik leg nooit iets bij een ander neer,
En dat zullen ze ook wel weten, dat is dan
heel grappig dat je dat zegt, dat ik dus
problemen bij een ander neerleg.
Nou, dan ga ik toch wel even bij mezelf
zoeken van “Doe ik dat? Ben ik zo iemand?”
Maar dat doe ik niet, want ik zoek het altijd
eerst bij mezelf.
Ja, dat vind ik ook, ja.
Dat is dan wel, ik moest opeens denken aan
een interview dat ik had met Arianne,
die ook een keer een hele negatieve reactie
had gehad, ofzo. Die wel heel pijnlijk was,
maar toen zei ze: “Ja, maar doordat ik die
reactie gehad heb, wist ik ook: Okay, dat
kan ik ook aan”, ofzo, weet je?
– Ik geloof, dat zijn precies mijn woorden.
Ja?
– Precies mijn woorden.
Weet je, dat je gewoon elke keer als er nu
iets gebeurt, is het best wel vrij heftig.
Snap je wat ik daarmee bedoel? Je leeft op
dat moment best een rustig leven, alles…
Er gebeuren best heel veel dingen om me heen.
Wat ik zie, is dat ik gewoon blijf funktioneren.
Gewoon blijf staan, gewoon doorga, of ik nu
zelf ziek ben, mensen om me heen ziek..
Weet je, de halve wereld zakt onderrand in,
en, ja…
Het doet wel pijn en je hebt er wel last van,
maar je blijft toch staan ofzo. Want dat
heb ik er wel van geleerd.
– Ja.
En dat ik in ruzie ook heel rustig kan
blijven, dat is voor mij nu ook in de
laatste week wat duidelijker.
– Ja.
Alexandra vraagt: “Is het echt aanvallen,
Rosita? Of ervaar je dat zo?”
Nee. Het is echt op de man af.
– Ja.
Ook persoonlijker.
– Dat zit erbij.
Die, die, die, die.
Nee, het is niet… Ik ervaar het niet zo.
Ik ben niet iemand die tussen de regels
door leest. Dat probeer ik niet te doen.
Als ik met jou een gesprek heb, hoop ik
altijd, wie dan ook een gesprek heeft met
mij, volgens mij is dat bij jou precies
hetzelfde. Dat dat dan ook gewoon is,
wat je ook zegt wat het is, dat het is.
En dat ik daar niet iets achter hoef te
zoeken, ofzo. Want daar heb ik geen
zin in.
Nee.
– Dus ik heb, denk ik wel mensen om me heen die
dat doen en als mensen me aanvallen,
dan is het ook echt op de man af.
Ja.
– In your face, dat.
Ja.
“Is het niet een zekere jaloersheid van
mensen? Of roepen mensen gewoon graag?
– Ik denk dat ik het ook oproep
bij mensen. Weet je? Door in je kracht te gaan
staan, door sterk te zijn, confronteer je mensen
natuurlijk ook met iets. Kijk, als ik voor
je sta, en ik blijf gewoon rustig, terwijl
jij best wel dit doet, zeg maar…
En ik zeg gewoon “Ja, okay, dat kan”, dan
worden mensen nog fanatieker.
Ja.
Waar komt het dan door? Ik denk niet persé,
dat het jaloezie is. Ik denk eerder,
dat het gewoon een actie is of een reactie,
op iets dat ze niet kennen.
Maar ja, het is natuurlijk wel zo,
dat het meer over hen zegt,
dan over jou.
– Ja, dat is ook.
Dus kan het wel iets van jaloezie of
iets van afgunst zijn.
Ja, dat kan.
– Ik denk natuurlijk wel, hoe populairder,
hoe meer bereik je hebt, hoe meer mensen
ook jou zien en misschien daar dus ook wel
wat van vinden.
Ja. Ja, dat kan.
– Ja. Maar dat is wel hetgene, dat ik opmerk,
bijvoorbeeld, als ik dan veel online ben
of veel post, of veel… Dan krijg ik al snel
commentaar: “Oh, wat ben je veel op
social media'”.
Ken je dat?
– Ja. Dat ken ik ook.
En wat doe je ermee?
Niks. Je hebt het toch ook gelezen?
Je was er toch op hetzelfde tijdstip als
ik het poste, was jij er ook op!
Ja, want jij kan heel veel posten.
– Ja. Daar zit ook een geheimpje achter.
Daar zit ook een geheimpje achter, he!
– Oh!
Die zijn al klaar!
– Wat gebruik jij daarvoor? Voor technische
mensen wat meegeven.
– Facebook. Ik gebruik gewoon Facebook,
daar kan je op plannen.
– Maar dat kan alleen op je pagina.
Ja, op m’n pagina.
En er schijnen ook tools te zijn ofzo, he!
Die je helemaal kan plannen. Maar ik vind
het dan voor een week niet leuk. Omdat dat
kan heel erg verschillen, ofzo, in mijn
systeem. Op het moment vind ik het heel
leuk, om verhalen uit de praktijk, zeg maar,
te vertellen. Dingen die mij overkomen zijn,
persoonlijk. Of die mij geraakt hebben.
En die kan ik in wezen klaar zetten.
– Ja. Maar op Instagram, zet je ze daar
ook klaar?
Nee, dat heb ik nog nooit geprobeerd. Maar
dan zet ik het wel van tevoren klaar in m’n
systeems, snap je, dus heb ik een paar
notitietjes of een paar….
Oh, niet notitietjes, dat zet ik dan in
m’n notities, een paar berichtjes.
En dan kost het twee minuten van je tijd,
ofzo.
En dan leid je nooit af dat mensen zeggen:
“Jeetje, wat ben je veel online”.
Maar dat ben ik echt helemaal niet!
Dus dat kunnen ze wel zeggen, maar dat is
gewoon omdat ze veel zien.
Je bent niet veel online, maar het lijkt
wel, omdat je veel deelt.
Ja. En daar laat ik me niet door afleiden.
Want ik kan ook drie dagen niks delen.
Okay.
– Heb ik echt helemaal…Dat is hetzelfde,
als mensen zeggen: “Wat eet je veel!”
Of “Wat drink je veel!”. Dat weten ze toch
helemaal niet!
Nee. Nee, dat is waar, maar ik kan dan wel,
bijvoorbeeld, dan heb ik soms de neiging om
teveel hetzelfde te posten. En dan vind ik
dat zelf ook wel, bijvoorbeeld over Spiri-Time
of over “Lekker dagje ondernemen”, daar
wil ik gewoon promotie voor maken.
Dus dan denk ik: “Ohja, daar kom ik weer
aan met m’n Lekker dagje ondernemen”!
Dat herken ik. Maar ik heb geleerd van
iemand, volgens mij was jij het,
dat niet iedereen altijd dezelfde tijdlijn
krijgt.
Ja.
– Dus jij kan het wel vervelend vinden,
maar waarschijnlijk hebben die anderen
het niet gezien. Dus ik doe het dan vooral
als het dan aankomt, dus gisteren en
eergisteren heb ik… Was het gisteren?
Ja, gisteren en eergisteren en de dag
ervoor, dus vrijdag, zaterdag en zondag.
Dan doe ik heel veel op verschillende
manieren delen. Ik deel niet hetzelfde.
Nee, precies. Dan net even iets anders.
– Net een ander plaatje, andere…
Omdat ik dat zelf… Anders heeft het mijn
aandacht ook niet.
Nee.
– Misschien is het met social media wel zo,
en ik hoop dat je dat begrijpt, dat ik het
zelf leuk moet vinden om te lezen.
Dat je het zelf leuk moet vinden
om te lezen?
Want als ik het dan zelf niet leuk vind,
dan verander ik er iets aan.
Ja, dat vind ik een goede tip. Ja, ik heb dan
een aantal mensen die dan bijvoorbeeld niet
zoveel vrienden hebben, dus dan kom ik
vooral heel veel voorbij.
Wij hebben natuurlijk mega veel vrienden,
dus daar komt vanalles voorbij.
Maar sommige mensen hebben er niet
zoveel, dus dan kom ik echt wel heel vaak voorbij.
Dan denk ik: “Ja, je kan me ook gewoon
niet volgen”, zeg ik dan.
Nou. Of je zegt gewoon niks. Dan zeg je:
“Nou, wat leuk dat je er zo vaak zit!”
Ja, dat is dan ook niet persé mijn doelgroep.
Nee! Dat is dan gewoon familie.
– Ja!
Dat is gewoon familie die dat zegt!
– Die vinden ook, die zijn van alles fan, he!
Mijn vader zegt dan altijd: “Oh, ik zag
een filmpje, wat leuk!”
Oh ja?
Dus, Pa, als je dit ziet…
– Als je dit ziet, even de groeten!
Ik wil wel een reactie van mensen die aan
het kijken zijn, want we hebben 13 viewers.
En over ondernemen vanuit liefde of angst,
dat vind ik een boeiende.
En over zichtbaar zijn op social media.
Hoe doe je dat en hoe laat je je tegenhouden?
Want ik vind bijvoorbeeld, met Vibe, ik wil
juist ook mensen dat duwtje geven om juist
online te gaan.
– Grappig, dat je er zelf bent mee geconfronteerd
wordt nou en dan, he?
– Ja, he?
Ja.
– Ja. Want het is ook zo, want ik merk dat
ik die live en die videos en gesprekken,
dat vind ik super leuk, maar het heeft ook
wel een tijd geduurd, dat ik dat durfde.
Ja, Daar moet ik niets zeggen, hoor,
want ik was natuurlijk geen haar beter.
Een grinnik van Alexandra: “Een uitdaging
om hier creatief mee om te gaan!”
Ja!
Ja, dat vind ik ook bij jou heel goed, jij
kan heel creatief, dan doe je dat leuk met
je appje en dan maak je er een mooi plaatje
bij, een mooi tekstje bij, en dan “huppetee”,
en ik zit dan met bijvoorbeeld iets voor
Lekker Dagje Ondernemen, “Heb je…
geen zin meer om alleen te werken?”
Ik weet het, ik heb van die standaard
zinnen in m’n hoofd.
Dat ik denk: “Ik moet nu even wat anders
bedenken”.
Ik zeg altijd: “Je moet gewoon posten, hoe
je praat”. En ik weet, dat het helemaal
niet goed is, maar ik doe echt posten hoe
ik praat. Hoe ik tegen jou praat, zo
post ik ook.
– Ja, dat is waar.
En als ik dingen gebruik als Lekker
Dagje Ondernemen, nou dan zou ik dat
wel zeker gebruiken, maar ik zou denk ik
ook wat aandacht vestigen op “Samen werken”,
dat ik daar dan wel een paar keer wat mee
zou doen, op een andere manier.
Ja. Er trilt hier iets heel erg.
– Ik ben het niet.
Hoor je dat?
– Nee.
Nou, Angele is aan het spoken, dus
ondertussen…
Gaan we even het weerbericht doen.
Maar als je nou een goed idee hebt, he.
Je denkt: “Wow, er komt zo’n ingeving”,
Zo’n epifanie “Ahh!”
– Hoe noem je dat? Epifathie?
Epifanie, openbaring.
– Epiphany.
Dat kan ik al niet uitspreken. Je hebt een
goed idee, je denkt… Hoe zet jij dan
zoiets in de markt?
Hoe ga jij dan vervolgens met het idee
aan de slag? Er komt iets binnen,
zodat je denkt: “Wauw, dat zou ik eens
moeten doen”.
Dat ligt eraan, want ik heb natuurlijk iets
wat ik heel graag de wereld in wil zetten
en durf niet.
Oh, vertel eens?
– Ik ben bezig, je weet ik ben bezig om
online cursussen neer te zetten. Dus in
mediumschap ook echt online aan te bieden.
En daar geef ik hele kleine dingetjes aan
weg. En ik vind het zo goed ineen, daar ben
ik echt serieus. Maar ik zet het er gewoon
niet op! Of ik zet het niet door, weet je?
En alle cursussen liggen daar. Ik hoef ze
eigenlijk alleen maar te beginnen.
En wat houdt je tegen?
Weet ik dat eigenlijk? Ik weet het
gewoon niet!
Maar nu over de vorige eventjes, want
“Mensen die iets niet willen lezen, kunnen
toch doorscrollen en aanklikken als er
interesse is?”
Ja.
– Juist, vind ik ook.
Ja, dankje.
– Johan in de wolken.
Johan in de wolken?
– Ja, ik denk altijd als ik hem zie:
“Oh, Johan is in de wolken!”
Kijk maar naar z’n plaatje.
Oh, dat kan ik niet zo goed zien.
– Wel als je het op… Ga later maar kijken.
Ik zit in Be Live, niet op Facebook.
Corrina zegt: “Angst!”
– Nee, is geen angst, het is absolute…
Misschien is het wel liefde voor mediumschap.
Schilderen! Ik weet niet of ik daar zo goed
in ben.
– Leuke uitdaging!
Je bent de derde die dat deze week tegen
me zegt, of niet deze week, ik leef door, he.
Want ik ben alleen maar aan het werk. Dus
voor mij is deze week nog steeds twee weken
geleden.
– Ja, is het de derde? Dan zou je het toch
wel eens een keer moeten doen.
– Nog een paar dagen.
Maar schilderen zegt iedereen al tegen mij,
heb ik echt geen geduld voor.
Nee? Als ik in mag kleuren, vind ik het
wel leuk.
Nee, vind ik ook niet leuk. Ik heb helemaal
geen geduld voor lakken, kwakken, vervelen.
Binnen een half uur zit de hele boel op
z’n kop omdat ik dan alles heb…
Ik heb er geen geduld voor.
Alexandra zegt: “Ik zet eerst iets voor
mezelf op een moodboard en ik ga het
mezelf helemaal eigen maken, voordat
ik ermee naar buiten kom”.
Ja, da’s een goeie. Nou, in mijn geval,
met die online cursus, heb ik het op een
moodboard, sterker nog, ik heb de
cursussen al in orde. Ik hoef het alleen
maar te doen.
Stom hé!
“Wat een flauwekul”, zegt Marian.
Over dat schilderverhaal, denk ik.
Ja! Denk ik ook!
Ik denk ook dat het flauwekul is!
Ik ben wel heel creatief, Marian. Misschien
dat je dat voelt.
Ja, precies!
– Alleen, ik weet niet of dat persé
voor schilderen is.
– Maar het is…
Dit is leuk, ja.
Dan kunnen wij wel, denk ik, niet?
Dat kan ik, ik zet er een bokszak
naast en het komt goed!
Leuk, maar…
Nee, het is wel grappig, want…
– En dat ga ik wel doen, dus bij deze,
Marian, wij komen een keer gooien met verf.
– Ja, in je nieuwe atelier die wel goed voelt.
Ja! Afgesproken.
Maar over die cursus, is het dan nog niet
gewoon de tijd, of is het dan nog gewoon,
moet er dan nog iets… Wat is het?
Je zou denken, dat het angst is, he. Maar
ik voel wel vertrouwen. Ik weet het niet.
Misschien moet ik het eerst helemaal
onder de knie hebben, ofzo. Ik weet het niet.
Marian zegt: “Top, haha”.
Want kijk, het praktische he, ik kom
gewoon even naast je zitten,
en we gooien de hele boel online.
Maar ergens… houdt iets je tegen.
Ja, ik weet het ook niet.
– Dat is wel een boeiende.
Ik ga daar even over brainstormen.
“Die is mooi”, zegt Corrina. “Liefde voor
mediumschap. Maar waarom zou die in het
geding komen met online programma’s?
Niet persoonlijk genoeg?”
Nee, dat is het ook niet, want ik doe
natuurlijk best nog veel webinars ook, en zo.
Joke zegt: “Ik wacht geduldig af”.
– Ja, die webinars, die doe ik natuurlijk al.
Eentje heb ik afgezegd door het overlijden
van mijn vader, die komt dan weer.
Die moet nog ingehaald worden. Maar die
geef ik al.
Dus ik weet, dat het heel persoonlijk kan
zijn. Juist heel persoonlijk, omdat je,
doordat je een scherm hebt, ik weet niet,
op de één of andere manier praat je er heel
persoonlijk tegen mensen, dat je niet
echt iemand tegenover je hebt en niet
ziet wat de reactie is. Dat is bij mij zo.
Ik denk eerder wel, dat de…
Monique zegt: “Ben nu begonnen aan een cursus,
had hem graag van jou willen hebben”.
Kijk, dat is dus een mooie…
– Weet je, dit soort dingen, ik weet het
ook en dit is het net, he. Ik weet niet,
wat me tegenhoudt. Maar goed.
Echt, ik heb drie cursussen af, he.
– Ja, ik kom echt van de week weer naast
je zitten.
Van de week weet ik niet of het lukt, maar
anders nadat ik in Engeland ben geweest.
Ik moet namelijk terug naar Engeland
volgende week.
Oh, jij gaat volgende week naar Engeland.
– En dan die keer erop. Dus, ja.
Ik weet niet, weet je? Ik weet niet, of
het nou echt…
Het is hetzelfde als je een… Het is
gewoon denk ik het onbekende.
Maar het is ook soms, wat…
Dan zeggen ze: “Heb je angst voor falen
of heb je angst voor succes?” Als je tussen
die twee moest kiezen, welke kies je dan?
– Moet ik eerlijk zijn, he?
Want ik zou liever zeggen… Angst voor falen,
maar ik weet dat ik niet faal hierin.
Dus dan is het angst voor succes. Misschien
is dat… Ja, misschien is dat eigenlijk wel
waar. Misschien ben ik wel bang, dat het
zo groot wordt, dat ik het dan niet meer
aan kan, ofzo.
– Ja. Daar zat ik ook aan te denken, ja.
Goh, ja, dat is misschien wel de
eye-opener van de dag, Angele!
Marieke zegt: “Veel plezier in Engeland”.
– Dankje! Hé Marieke, hoe is het?
Maar…
Oh, Johan zegt: “Kan het zijn dat je niet
de ondersteunende factor kan zijn als
er een online cursus komt?”
Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat ik
dat wel kan zijn.
En “De online was super bij jou”, zegt Monique.
– Oh, wat lief! Ja, zij heeft het gevolgd,
volgens mij heeft ze ook weer opgegeven
voor de volgende.
“Ik zou zeggen doorgaan”.
Ja, nou, geef me die schop maar.
– Ja.
En Marieke zegt: “Goed”. Het gaat goed.
– Ah, goed zo.
En boks voor huppetee!
Nee, maar dat is wel grappig, want het is…
Het kan wel zijn, dat het zo groot wordt.
Ja, nou dat zeg jij altijd, he! En misschien
is dat ook wel m’n angst, weet je?
En hou je dan jezelf ook wel een beetje
tegen, om…
Het is eigenlijk best mooi…
Een mooi inzicht, zeg!
Dat is leuk!
– Ja, maar weet je, de angst om dus…
Ik ben eigenlijk heel zichtbaar, weet je,
ik vind het helemaal niet erg ofzo, als
veel mensen me kennen of… Een
demonstratie vind ik alleen maar hartstikke leuk.
Maar misschien ben ik wel een beetje
bang dat dat uit de hand gaat lopen, ofzo.
Ja.
– En daarom heb je dus ook de angst
voor succes.
Ja. Monique zegt: “Ik blijf ook bij jou”.
En Alexandra zegt: “Denk aan de hulptroepen
achter de hand houden, Rosita”.
Ja, dat is slim van jou, Alexandra. Daar
heb ik inderdaad… Dat is van de week
door m’n hoofd geschoten. Dat ik dacht:
“Misschien moet ik gelijk al die taak
maken met mensen erbij”. Want wat ik nu
heb, is dat als mensen van mij les krijgen,
ook van mij les willen blijven krijgen,
dan misschien is het inderdaad een goed
idee, om gelijk al te introduceren met
mensen…
Denk ik ook, ja.
Ja, dat is een goede tip, omdat ik denk,
dan…
Jullie zitten gewoon mij te coachen met
z’n allen. Kom maar, jongens, kom maar!
Nee, maar dat is wel grappig, omdat ik…
Ik weet ook, ik heb ook heel erg gevoeld
bij jouw cursus. Als jij dat online gaat
zetten, gaan er echt veel mensen aan mee doen.
En dan komen er ook waarschijnlijk heel veel
vragen, heel veel dingen, heel veel…
Dus dat is wel iets wat je moet hendelen.
Dus het is ook heel fijn als je een soort
coaches erin zet… Of coach is een verkeerd
woord.
– Nee, maar ik heb wel mensen om me heen,
die ik ook genoeg vertrouw. Ja. En ik heb ook
collega mediums, waar ik nu al mee werk. Die ik
wellicht in zou kunnen zetten.
– Ja precies.
Dus dat is ook wel iets, he. Ja, ik heb
niets, ik heb het niet in een doofpot gelegd.
“Zeer benieuwd, Rosita, heb heel veel
gehad aan je cursussen. Online ben ik
ook benieuwd naar”.
– Leuk, Marieke, ja het is echt…
Het is echt een hele leuke… Ja, al zeg ik
het zelf, het zijn echt hele leuke cursussen.
En ze hoeven niet alle drie tegelijk online.
– Nee, dat wil ik ook helemaal niet, weet je?
Ik ga gewoon met eentje beginnen en dan de
volgende.
“En dat terwijl je de schurft hebt aan het
woord coach!”
Nee, ik heb niet een hekel aan het woord
“coachen”, wel aan het woord “coach”.
Oh, coachen mag wel, ja!
Monique zegt: “Ik heb door de online wel
weer een stap genomen, dit komt ook door
Rosita”.
Kom maar!
Geef het maar, ik ga even goed zitten, je
zal wel een “bonk” horen. Zo!
Ja? Maar…
Nee, maar ik vind het ook wel, want ik denk,
online, dat is ook echt wel de toekomst ofzo.
Ja, we zijn er nog lang niet, gewoon. Dat
denk ik ook, weet je? We zijn
nog zo ver… Ik denk dat het echt een
combinatie uiteindelijk gaat worden. Dat je
online en offline echt een combinatie vindt.
Maar we hebben zoveel, neem nu “Zoom”, dat
is zo een fantastische tool. Je hoeft niet
meer je huis uit, bij wijze van.
– Nee.
Want je ziet die andere mensen ook, en
tegelijk, je zit met elkaar in die cursus.
Ik vind het echt fenomenaal!
– Ja, vind ik ook, ja. En het is ook wel
een beetje nu, want ik weet dat ik in de
tijd dat ik met “Nooit meer op dieet”
webinars gaf.
– Ja, dat deed je heel lang geleden al.
Ja, dan had ik mensen in de groepen en dan
zei ik: “Wie heeft er wel eens een webinar
gevolgd?” Nou, echt niemand. Dat is heel
leuk. En dan ging ik allemaal dingen uitproberen,
maar dan merkte je op een gegeven moment
ook, dat ik dacht: “Ja, ik ga een oefening
doen”. Ja, dat kan helemaal niet via de online,
ofzo. En dan dacht ik: “Ik ga het toch proberen”.
En dat ging hartstikke goed, omdat mensen
ook heel veilig thuis zitten, en daar dus
gewoon ook heel open kunnen zijn. En
dingen op kunnen schrijven, dingen…
Mensen waren in tranen, die hadden allemaal
zoiets van: “Wauw”, weet je? Dat raakt heel
erg. Toen dacht ik: “Dat is bijzonder!”
Dus het geeft helemaal niets, dat het niet live is.
Ik denk juist, dat schermpje, zeg maar, iets
meer openheid geeft. Want je hebt eigenlijk
geen afleiding van externe kenmerken, ofzo.
Er zijn geen mensen die op je kijken.
Die zijn er wel, maar je ziet ze niet.
– Ja.
Even kijken… Marieke zegt: “Liefs, succes,
als je maar je cursussen ook blijft geven,
hoe je dat altijd doet!”.
– Altijd, dat zal ik altijd blijven doen!
Maar, dat doet ze.
– Ik heb vijf volle groepen.
Dus ik bljf gewoon doorgaan.
– Ik zit er in twee!
Ja, jij zit er in twee!
– Ik vind ze super gaaf! Ik zit liefst in alle vijf!
“Ideetje, denk aan jaargetijde trajecten,
straks kom je met een winter online uit,
gevolgd door lente, zomer en herfst”.
– Hoppa!
Hoppaa!
– Hoppaa! Alexandra de…
Die denkt lekker mee!
– Ik hou ervan! Kom maar op!
Ik ook!
Echt super leuk!
Ik geloof, dat we weer veel te lang zitten
te kletsen, he. De drie kwartier is al lang
voorbij.
– Al lang voorbij!
Als mensen nog vragen hebben, kan dat.
En vorige keer waren we het vergeten, maar
ik wil van jou graag de inspiratie voor
de week. Kan dat?
Ik ga m’n best doen. Ik heb gisteren in de
dienst was ik de geïnspireerde spreker.
Dus ik zit, als het goed zit, nog een beetje
in de flow. Dus ik ga kijken of ze willen.
Goed, als ik jullie iets mee wil geven deze
week, want dat is dan eigenlijk twee weken,
volgende week zijn we er niet. Jij mag er
wel zijn, maar ik ben er niet.
Maar als ik jullie inspiratie mee wil geven,
voor deze week, dan zou ik zeggen:
Een schip is maar een schip op het droge,
maar op het moment, dat het schip op zee is,
de wind in de zeilen heeft en je roer in je
handen hebt, dan is een schip pas functioneel.
Dus wees een schip, op zee, met water,
met wind en alle factoren die het met
zich meebrengt. En laat niets, maar dan ook
helemaal niets of niemand je van je koers
afhouden. En weet ook, dat op het moment
dat jij in het dok ligt om wellicht een
beetje onderhoud te hebben, dat de zee
vanzelf weer om je zal stromen.
Mooi!
Wauw, dat is echt… Ik hang aan je lippen,
dan denk ik: “Hoe doe je dat toch?”
Ja, weet ik ook niet! Ik vraag het gewoon
en dan geven ze me een plaatje en dan
maak ik daar een verhaal van.
– Ja?
Dus dan zie je een plaatje van een schip,
zeg maar?
Nou, dat is nou eens een leuke cursus!
Geïnspireerd spreken!
Mensen reageren allemaal.
Even kijken. “Was weer gezellig meisjes”.
Wat betekent “Mppi”?
– Mppi?
“Wauw”.
Mppi, ik denk mooi. Want de “p” zit naast
de “o”.
Ja, heel goed, mooi, ja.
– De “p” zit naast de “o”. Dan kijk
ik altijd op m’n toetsenbord. En dan
denk ik: “Ja!”
Slim, ja!
Ik herken het ook, he.
– “Prachtig, Rosita, dankjewel, chapeau!”
Nou, dankjewel weer. Ik heb…
Ja, het was “Mooi”.
Dankjewel, ik vond het weer superleuk!
– Ik ook!
Hé, Angélique is er ook! Had ik nog niet
gezien.
En bedankt voor de inzichten van jullie
allemaal. Want ik…
Jullie zien mij.
– Ja? Ik ben benieuwd, ik ben benieuwd!
Nou, allemaal tot de volgende keer!